Κακώς τους ονομάζουμε θανάτους αφού όλοι ξέρουμε καλά ότι πρόκειται για ωμές δολοφονίες. Τον ένα τον μαχαίρωσαν, τον άλλο τον πέταξαν στο ποτάμι. Και οι δικοί μας βρήκαν την ευκαιρία να βγουν κι από πάνω επειδή αποδείχτηκε ότι δεν έχουν το αποκλειστικό προνόμιο της εγκληματικότητας στους χώρους του αθλητισμού όπως εδώ και χρόνια τους προσάπτουν.
Η δολοφονία του φιλάθλου του Εθνικού στην Κρήτη από οπαδούς-τέρατα του Ηροδότου και πιο παλιά το μαχαίρωμα του οπαδού του ΠΑΟΚ μέσα στον ηλεκτρικό από μαστουρωμένους δολοφόνους οπαδούς του Ολυμπιακού, η δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου, οπαδού του Παναθηναϊκού, στη λεωφόρο Λαυρίου από εγκληματία οπαδό του Ολυμπιακού σε προκαθορισμένο ραντεβού θανάτου οπαδικών συμμοριών και των δύο ομάδων, όλα αυτά δεν αποτελούν πλέον αποκλειστικό προνόμιο των εγχώριων χουλιγκάνων.
Και αναρωτιέται κανείς, επιχαίρουν οι ντόπιοι εγκληματίες χούλιγκανς που δεν θεωρούνται πια πρωτοστάτες τέτοιων άθλιων γεγονότων ή μήπως θυμώνουν που βλέπουν να χάνεται γι' αυτούς η πρωτοκαθεδρία και έχουν σκοπό σύντομα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να επανορθώσουν την… αδικία;
