Ελ Σιντ

Για τον Τσιγκρίνσκι τα έχουμε πει εκατό φορές και βάλε. Ο ρόλος του στην ΑΕΚ έχει μετατραπεί σε αυτόν του Ελ Σιντ. Ο θηριώδης αμυντικός που κοψοχολιάζει τον αντίπαλο και μόνο με την παρουσία του. Δυστυχώς όμως το συγκεκριμένο τρυκ δεν πιάνει πάντα. Αναμφίβολα παιχταράς με αμέτρητες εμπειρίες και παραστάσεις από μεγάλα ματς, όμως οι σοβαροί τραυματισμοί που αντιμετώπισε στην καριέρα του σε συνδυασμό με τον μπαγαπόντη χρόνο έχουν συμβάλει ώστε να τεθούν εκτός λειτουργίας πάνω από το 50% των προτερημάτων του. Ο Ουκρανός μόνο σε ένα πρωτάθλημα σαν το δικό μας, αργό, χωρίς εντάσεις και πάθος, θα μπορούσε να συνεχίσει την καριέρα του κι αυτό μέσα από μεγάλα διαστήματα απουσίας που θα του επέβαλλαν οι συχνοί τραυματισμοί και η ανάγκη κάθε φορά για μακροχρόνια αποθεραπεία καθώς και η μετέπειτα από κάθε τραυματισμό ομαλή επανένταξή του στην εντεκάδα ώστε να έχει αποκατασταθεί κατά το δυνατόν το εκάστοτε πρόβλημα που θα του προκύπτει και να μην τον ταλαιπωρούν οι υποτροπές. Τα ξέραμε αυτά όταν τον αποκτήσαμε, δεν μας ξεγέλασε ο άνθρωπος. Εμείς ρισκάραμε γνωρίζοντας ότι επενδύουμε σε έναν Ελ Σιντ που πιο μεγάλη αίσθηση θα κάνει ο ήχος της προφοράς του ονόματός του παρά η αγωνιστική παρουσία του. Άλλωστε αν δεν είχε τόσα χρόνια προβλήματα σιγά να μην ερχόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα για να συμμετάσχει σ' αυτό το ασταμάτητο άτεχνο κλωτσοσκούφι που βλέπουμε από αγωνιστική σε αγωνιστική.

Το κακό είναι ότι η ΑΕΚ δεν είναι μία οποιαδήποτε ομάδα που αγωνίζεται σε ένα πρωτάθλημα χωρίς το άγχος του πρωταθλητισμού όπου θα μπορούν να βρουν καταφύγιο κάποιοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές του παρελθόντος που όμως δεν μπορούν να προσφέρουν πια όπως κάποτε. Η ΑΕΚ είναι ομάδα πρωταθλητισμού στην οποία κάθε παίκτης που της ανήκει βρίσκεται υπό μόνιμη πίεση για να δώσει το 100% των δυνατοτήτων του. Και ναι μεν είναι πάρα πολύ τιμητικό να αποκτά ποδοσφαιριστές που αποτέλεσαν τα διαμάντια του αθλήματος σε μια άλλη εποχή, οι ανάγκες της όμως για προσφορά μέσα στους αγωνιστικούς χώρους παθιασμένων και υγειών στελεχών θα είναι πάντα τεράστια σε σημείο που να μη περισσεύει χώρος για προσθήκες διακοσμητικού χαρακτήρα ή για παίκτες φόβητρα που θα τους έχει σε αφίσες και θα τις αναρτά περιμετρικά του γηπέδου σε κάθε αγώνα για να τους βλέπουν οι αντίπαλοι και να τα κάνουν επάνω τους.

Όταν μάλιστα πίσω από τον μεγάλο Τσιγκρίνσκι με τα μύρια όσα όμως προβλήματά του διαθέτει έναν Οικονόμου, έναν Τσόσιτς και έναν Σβάρνα για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος, του κυπέλλου και των αγώνων που θα κληθεί να δώσει σε όποια ευρωπαϊκή διοργάνωση κι αν συμμετάσχει, τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά για την ΑΕΚ. Ναι, τον κρατάς τον Τσιγκρίνσκι αν έχεις αυτή την πολυτέλεια, για συγκεκριμένα ματς όμως, όπως τα ντέρμπι, οι τελικοί και τα ευρωπαϊκά, όπου φροντίζεις να τον έχεις ετοιμοπόλεμο χωρίς να τον καταπονείς βάζοντάς τον να παίξει με τη Λαμία και τον Λεβαδειακό. Αλλά για να συμβεί αυτό φροντίζεις να έχεις και μια τετράδα κεντρικών αμυντικών με διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία και πόδια και φυσικά οι δύο από αυτούς να είναι υψηλού επιπέδου. Ίσως όχι Τσιγκρίνσκι αλλά τουλάχιστον ένα μόνο κλικ πιο κάτω, όχι πενήντα...