Μπερδεμένα
τα συναισθήματα μετά τη χτεσινή μεγαλειώδη νίκη της ΑΕΚ μέσα στην Τραπεζούντα
επί της Τράμπζονσπορ με 0-2. Από τη μία υπάρχει η στενοχώρια που δεν μπόρεσε ο
Δικέφαλος να φτάσει στη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του ελληνικού
ποδοσφαίρου, αν και βρέθηκε μια ανάσα από αυτήν και αν και την άξιζε απόλυτα
και από την άλλη η απέραντη χαρά για την διαπίστωση πως αυτή η ομάδα κουβαλάει
μέσα της τέτοιο μέταλλο που είναι εντελώς αδύνατον να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της
και το DNA της από την πρόσκαιρη παρουσία ανθρώπων που
στερούνται των ικανοτήτων να σταθούν επάξια σε διάφορα πόστα της. Ο μοιραίος
κύριος "καθηγητής" παρέσυρε σε έναν κατήφορο την ΑΕΚ που ευτυχώς
διήρκεσε μόνο τρεις αγωνιστικές αλλά επέφερε τον οδυνηρό αποκλεισμό της από τους
ομίλους του Europa League και μια τζάμπα ήττα
στο πρώτο της παιχνίδι για το πρωτάθλημα και μάλιστα από υποδεέστερο αντίπαλο.
Αυτές οι τρεις μαύρες σελίδες όμως δεν θα καταχωρηθούν στην ολόχρυση ιστορία της
ΑΕΚ αλλά στο βιογραφικό του Πορτογάλου που τις έγραψε. Γιατί η ΑΕΚ μπορεί να
ξαναγεννιέται από τις στάχτες της και να επιβιώνει μέσα στις πιο δύσκολες
συνθήκες. Άλλωστε έχει περάσει πολύ πιο οδυνηρές καταστάσεις από την τωρινή και
επέστρεψε ακόμα πιο δυνατή από πρώτα.
Βέβαια,
υπάρχουν ευθύνες γι' αυτό το πισωγύρισμα και ανήκουν αποκλειστικά στη διοίκηση.
Γιατί ο Καρντόσο μπορεί να χρεωθεί σαν έγκλημα στον Λυμπερόπουλο αλλά η δική
του παραμονή στη θέση του τεχνικού διευθυντή επί μία διετία αν και είχε δώσει
απτά δείγματα της ανεπάρκειάς του χρεώνεται ξεκάθαρα στον διοικητικό ηγέτη της ΑΕΚ
που εμπιστεύτηκε περισσότερο το συναίσθημα από την λογική. Πάει όμως αυτό.
Ανήκει ήδη στο παρελθόν και τώρα πρέπει να το ξεχάσουμε και να κοιτάξουμε
μπροστά. Ο Μελισσανίδης σίγουρα βγήκε σοφότερος από την μεγάλη περιπέτεια την
οποία βίωσε η ΑΕΚ μέσα σε μόλις τρεις μήνες. Τα απόνερα της συγκεκριμένης
τρικυμίας δυστυχώς θα εξακολουθήσουν για ένα διάστημα να κλυδωνίζουν το
κιτρινόμαυρο καράβι αλλά το σίγουρο είναι ότι έχει μπει πια για τα καλά σε πιο
ήρεμα νερά. Η παρουσία του Ίλια Ίβιτς στο πόστο του τεχνικού διευθυντή εγγυάται
την ασφάλεια και την ηρεμία καθώς και αυτή του Νίκου Κωστένογλου στη θέση του
προσωρινού -έστω- προπονητή εξασφαλίζει την ομαλή μετάβαση της ΑΕΚ από το χάος
στην κανονικότητα, μέχρι την έλευση τουλάχιστον ενός προπονητή που αυτή τη φορά
θα επιλεγεί με πιο ορθολογικά κριτήρια. Άλλωστε τώρα πια δεν υπάρχει καμιά
βιασύνη και πρέπει να αποφευχθούν κινήσεις πανικού και παρακινδυνευμένες
επιλογές.