Παρασκευή 16 Αυγούστου 2024

Κιτρινόμαυρος θίασος κατάφερε να μείνει έξω από το Conference League

"Έχω συμβόλαιο μέχρι το 2028, γι' αυτό απέρριψα προτάσεις". Περίμενε κανείς να ακούσει αυτή τη φράση από τον προπονητή της ΑΕΚ Ματίας Αλμέιδα; Τελευταία είναι πολλές οι ατάκες του που στο άκουσμά τους ο κόσμος της ΑΕΚ νιώθει ένα μούδιασμα σε όλο του το κορμί. "Δεν αλλάζουμε τη φιλοσοφία μας. Θα συνεχίσουμε πιστοί στο πλάνο μας". "Εκτός από έναν σέντερ φορ σαν μπακ απ του Γκαρσία, δεν χρειαζόμαστε άλλους παίκτες". "Είμαστε καλυμμένοι σε όλες τις θέσεις με δύο παίκτες σε κάθε θέση και σε μερικές θέσεις με αρκετούς περισσότερους", "Έχουμε πολύ μεγάλο ρόστερ κι αυτό δυσκολεύει τη δουλειά μου".

Έχουμε 32 παίκτες, λέει ο Αλμέιδα. Στο μεταξύ η ΑΕΚ, συμπεριλαμβανομένων και των Αθανασιάδη, Στάνκοβιτς και Πισάρο, που είναι παροπλισμένοι, φτάνει τους 31 παίκτες. Επειδή αυτοί οι τρεις όμως δεν υπολογίζονται, το ρόστερ στην πραγματικότητα αριθμεί 28 ποδοσφαιριστές. Αν τώρα αφαιρέσουμε και τον πιτσιρικά τερματοφύλακα, τον Θεοχάρη, ο οποίος θα παίζει περισσότερο στη Β' ομάδα, κατεβαίνουμε στους 27 παίκτες. Αν δοθεί δανεικός και ο Ζίνι το οριστικό ρόστερ μέχρι νεωτέρας θα είναι 26 ποδοσφαιριστές. Να υπενθυμίσω εδώ ότι ο Ραντόνια και ο Χρυσόπουλος της δεύτερης ομάδας δεν προσμετρώνται πλέον στο ρόστερ της ΑΕΚ επειδή έφυγαν δανεικοί, ο πρώτος στη Λαμία και ο δεύτερος στην Ανόρθωση.

Και ερωτώ εγώ ο αφελής. Είναι μεγάλο ένα ρόστερ ομάδας πρωταθλητισμού όταν απαρτίζεται από 26 παίκτες εκ των οποίων οι 2 είναι τερματοφύλακες; Τόσες υποχρεώσεις έχει μια ομάδα. Πρωτάθλημα, πλέι οφ, κύπελλο και αν δεν τα είχαν κάνει σαν τα μούτρα τους και ευρωπαϊκή πορεία. Τιμωρίες, τραυματισμοί συμβαίνουν συχνά και οι προπονητές που δεν έχουν μεγάλο ρόστερ καταφεύγουν σε αλχημείες χρησιμοποιώντας παίκτες σε άλλες θέσεις από εκείνες που γνωρίζουν να παίζουν.

Αλλά πάμε και σε κάτι άλλο. Έχουμε 16 Αυγούστου και ο προπονητής προδικάζει από τώρα με αυτά που λέει ότι το ρόστερ της ΑΕΚ έκλεισε! Δηλαδή δεν έχει άλλες μεταγραφές, δεν έχει άλλες αποχωρήσεις; Πού το ξέρει; Με μισό μήνα ακόμα μεταγραφών και με ολόκληρο σχεδόν τον Σεπτέμβρη για τους ελεύθερους ποδοσφαιριστές, πώς μπορεί να γνωρίζει ότι η δική του ομάδα έκλεισε το ρόστερ της πλην της απόκτησης ενός φορ ακόμα; Ο Πινέδα ακροβατεί σε τεντωμένο σκοινί και τώρα που η ΑΕΚ αποκλείστηκε θα πιέσει μαζί με τον μάνατζέρ του να φύγει για την Μοντερέι. Υπό τις παρούσες συνθήκες και την ΑΕΚ κάπου θα την συμφέρει να ξεφορτωθεί το βαρύ συμβόλαιό του που θα είναι υποχρεωμένη να του πληρώνει για να τον έχει μόνο για τις εσωτερικές της υποχρεώσεις και του χρόνου να τον χάσει με τα ίδια χρήματα εξ αιτίας της ρήτρας του συμβολαίου του. Επίσης υπάρχουν πιθανότητες να έρθει κάποια πρόταση για τον Γκαρσία (λέμε τώρα), για τον Ελίασον, για τον Μουκουντί, για τον Σιμάνσκι. Υπάρχει επίσης πιθανότητα δανεισμού των Φερνάντες και Ζίνι. Δεν θα αντικατασταθούν αυτοί αν προκύψει τέτοια ανάγκη;

Δύο πιθανά σενάρια υπάρχουν γι' αυτή τη στάση του Ματίας Αλμέιδα. Ή θέλει να θέσει τη διοίκηση προ τετελεσμένων τηρώντας αυτή τη στάση, αφού στην ουσία την καπελώνει χωρίς καν να έχουμε ακούσει και τη δική της άποψη πάνω στο θέμα των μεταγραφών και γενικά της εξέλιξης της ΑΕΚ ή σε αγαστή συνεννόηση με τη διοίκηση έχουν όλα συμφωνηθεί και αυτός απλά ανακοινώνει τις αποφάσεις. Το δεύτερο σενάριο, αν ισχύει, φαντάζει ακόμα πιο τραγικό από το πρώτο.

Και τώρα, ξέρω ότι περιμένετε να διαβάσετε για το χτεσινό ματς και τον γελοίο αποκλεισμό της ΑΕΚ από τον Σύνδεσμο Αρτοποιών-Ζαχαροπλαστών Αρμενίας. Αρχικά, υπάρχει Ενωσίτης που αφού έμαθε την εντεκάδα με την οποία κατεβάζει την ομάδα ο προπονητής να είχε ελπίδες πρόκρισης; Μεταξύ μας τώρα. Δεν τα λέμε παραέξω. Αυτοί που πίστεψαν ότι μπορεί να είχαν την τύχη με το μέρος τους ώστε να καλυφθούν τα εγκληματικά τους λάθη και οι ευθύνες που οδήγησαν της ΑΕΚ σαν πρόβατο επί σφαγή, δυστυχώς έπεσαν έξω. Γιατί να έχουν τύχη; Από πού την δικαιούνταν; Περισσότερο με θεία δίκη έμοιαζε αυτό που έγινε για να φορτωθούν στις πλάτες τους τα εγκλήματά τους. Κι αν αναρωτιέστε αν έχουν ονόματα αυτοί, βρήκατε παιδάκι που θα κωλώσει να τα γράψει. Ο μεγαλύτερος υπεύθυνος λέγεται Δημήτρης Μελισσανίδης. Ο δεύτερος τη τάξη λέγεται Μάριος Ηλιόπουλος. Και ο τρίτος Ματίας Αλμέιδα. Αυτοί οι τρεις, σε απόλυτη συνεργασία, διέπραξαν το μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία της ΑΕΚ υπογράφοντας τον εξευτελισμό της.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, τις περισσότερες τις ξέρετε όλοι, ούτε θα στήσω δίκη για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Άλλωστε μετά ΚΑΙ την χτεσινή σφαλιάρα στον σβέρκο όλων μας για ποια δικαιοσύνη να μιλήσουμε; Και λέω ΚΑΙ την χτεσινή γιατί όλοι θυμόμαστε ότι προηγήθηκαν και άλλες. Το ίδιο οδυνηρές, όπως ο αποκλεισμός από τον Γεωργικό Συνεταιρισμό της Βελέζ του Μόσταρ ή κάπως λιγότερο οδυνηρές, όπως η απώλεια του πρωταθλήματος με τον τρόπο που αυτό συνέβη. Και αναφέρομαι στα άπειρα ματς που η ΑΕΚ έχασε παιχνίδια ή και βαθμούς στην κόψη του ξυραφιού και ενώ κρατούσε την τύχη στα χέρια της (Πανσερραϊκός εντός/εκτός, Παναιτωλικός, Κηφισιά, ΠΑΟΚ εντός/εκτός, Παναθηναϊκός, Άρης πρωτάθλημα/κύπελλο). Για να μη πιάσουμε τα περσινά ευρωπαϊκά με Άγιαξ εντός/ εκτός, Μπράιτον εντός και Μαρσέιγ εντός/εκτός. Το κλήμα, λοιπόν, ήταν που ήταν στραβό, το έφαγε και ο γάιδαρος και πάει.

Και πάλι μια ερώτηση. Όλοι όσοι διαβάζετε τούτο το μπλογκ ξέρετε μπάλα και μπορείτε να ξεχωρίσετε δυο γαϊδουριών άχυρα, ειδικά αν έχουν σχήμα μπάλας. Πείτε μου με το χέρι στην καρδιά. Έχετε δει ομάδα με περισσότερα ατομικά λάθη από την ΑΕΚ; Και μιλάω για τραγικά λάθη. Δεν τολμάω να τα απαριθμήσω γιατί θα γράφω καμιά εβδομάδα και δυστυχώς δεν έχω χρόνο αφού από κάπου πρέπει να βγάζω και το ψωμί μου μιας και αρνούμαι πεισματικά εδώ και 15 χρόνια να βάλω έστω και ένα διαφημιστικό μπαν στη σελίδα για να μη συμβάλλω κι εγώ να γίνονται κρόσσια τα νεύρα σας. Φτάνει η ΑΕΚ για να το κάνει αυτό.

Χτες, βλέποντας το παιχνίδι της ΑΕΚ με τη Νόα, γνώρισα μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της ζωής μου. Κυριολεκτικά μου γκρεμίστηκαν κόσμοι. Βλέπετε είμαι και ονειροπόλος και ψήνομαι εύκολα από πρόσωπα που εξιδανικεύω και θεωρώ ότι ήρθαν στην ΑΕΚ για να τα αλλάξουν όλα και επιτέλους να την εκτοξεύσουν εκεί που της αξίζει. Και ξαφνικά βλέπω μια… μονόπαντη ΑΕΚ να παίζει στην κυριολεξία με τρεις μόνο παίκτες. Στρακόσα, Ρότα, Πήλιος! Οι υπόλοιποι ήταν να τους φορτώνεις σε ένα φορτηγό, να τους ρίχνεις πάνω τους δυο κουβάδες αντηλιακό και να τους ξεφορτώνεις στην πρώτη παραλία που θα έβρισκες.

Τόσο χάλια Βίντα δεν είχα ξαναδεί. Στα εγκληματικά λάθη του Κάλενς ένιωθα να πεταρίζει το μυοκάρδιό μου. Τόσο χαμένο στο διάστημα Σιμάνσκι να περιφέρεται δεξιά κι αριστερά χωρίς αντικειμενικό σκοπό, πάλι δεν είχα ξανασυναντήσει. Ο Μάνταλος προσπαθούσε να οργανώσει τα ανοργάνωτα αλλά τι να σου κάνει κι αυτός; Μάνταλος είναι. Ο Λιούμπισιτς, μία από τις συμπάθειές μου, πίστεψα ότι πριν μπει στον αγωνιστικό χώρο είχε υποστεί ηλεκτροσόκ. Ο Ελίασον βολόδερνε στα δεξιά λες και του είχαν αναθέσει να έχει το νου του μη και ξεβάψει η πλάγια γραμμή και η γραμμή του άουτ. Ο Γκατσίνοβιτς είναι ο μόνος για τον οποίο δεν σχημάτισα άποψη γιατί μετά τη λήξη του παιχνιδιού πληροφορήθηκα ότι βρισκόταν στην εντεκάδα. Εγώ, παρά την παρατηρητικότητά μου δεν κατάφερα να τον διακρίνω πουθενά μέσα στο ματς. Ο Τσούμπερ μου θύμισε άγριο τάρανδο που έχει φάει στο δάσος παραισθησιογόνα μανιτάρια και έψαχνε χοροπηδώντας δεξιά κι αριστερά την ταρανδίνα για να την γονιμοποιήσει. Περισσότερο κατάφερε να γονιμοποιήσει εμάς αφού φεύγοντας από το γήπεδο ένα φούσκωμα στην κοιλιά δεν μπορώ να πω ότι δεν το ένιωθα. Ο Λαμέλα, όταν μπήκε, μπορούσες να ξεχωρίσεις στις κινήσεις του αρκετά ποιοτικά στοιχεία, όμως έμοιαζε με βοσκό που είχαν παρανοήσει τα μοσχάρια του και έτρεχαν στην κατηφόρα χωρίς να μπορεί να τα ελέγξει. Ο Πινέδα σαφώς και νοικοκύρεψε την κατάσταση περισσότερο από τον Σιμάνσκι και συνεργάστηκε καλύτερα με Λαμέλα και Ελίασον. Ο Κοϊτά, το έχω ξαναγράψει, είναι ένας Άμραμπατ σε αρκετά νεότερη ηλικία. Εγωιστής, ατομιστής, δεν δίνει μπάλα δίπλα του ούτε με απειλή περιστρόφου. Και εκεί που τα είχαμε χύμα μας ήρθαν και τσουβαλάτα αφού τραυματίστηκε ο Πήλιος, ο ένας από τους τρεις που έπαιζε στοιχειωδώς μπάλα και φάγαμε στη μάπα ανάμεσα σε τόσα μοσχάρια και ένα κριάρι. Τον μπάρμπα Χατζισαφί. Τέλος, ο Φερνάντες, που πήρε τη θέση του Ελίασον, φάνηκε πιο δραστήριος και πιο τολμηρός και τα κατάφερε τελικά να με μπερδέψει. Εκεί που πίστευα ότι καλό θα είναι να παραχωρηθεί, ανακαλύπτω ότι τελικά ίσως να αποδειχτεί πιο χρήσιμος σαν αλλαγή από τον Άμραμπατ και ενδεχομένως και από τον Τσιλούλη, παρόλο που τον τελευταίο δεν τον έχουμε δει ακόμα.

Και τώρα ο Πελάδο. Ο αγαπημένος όλων μας. Μέχρι πριν μερικούς μήνες τουλάχιστον. Γιατί αυτός ο μακρυμάλλης 50άρης με το λευκό πουκάμισο που βλέπουμε να κινείται έξω από τον ασβέστη προσπαθώντας να δώσει οδηγίες στους παίκτες του έχει αρχίσει να μου μοιάζει για σωσίας του. Λες και κάποιοι τον απήγαγαν και έφεραν ένα αντίγραφό του στον πάγκο της ΑΕΚ. Να δείτε που πρέπει να είναι δάκτυλος του Μαρινάκη. Πού πας αγαπητέ μου Καραμήτρο, με συγχωρείς, Πελάδο, με τον Μάνταλο στα χαφ και αφήνεις στον πάγκο τον Πινέδα. Τι όνειρο είδες; Ότι δεν θα τα έδινε όλα ο Μεξικανός; Και τότε στο δεύτερο ημίχρονο γιατί τον έβαλες; Άλλαξες γνώμη; Πού πας με Σιμάσνκι αμυντικό χαφ όταν ακόμα και προπονητές ομάδων χόκεϊ επί πάγου σου έλεγαν να ξεκινήσεις εκεί με Πινέδα ή Λιούμπισιτς βάζοντας αντίστοιχα τον άλλο πίσω από τον Τσούμπερ. Πού πας με τον Γκατσίνοβιτς εκεί στα αριστερά να βολοδέρνει και να σου στερεί έναν παίκτη από την εντεκάδα σου; Και δεν είναι η πρώτη φορά. Δηλαδή, στις πόσες βάζεις μυαλό; Κλώτσησες ένα ολόκληρο ημίχρονο άνθρωπέ μου βάζοντας τους πλέον ανίκανους με το χαζό σκεπτικό σου ότι στο δεύτερο ημίχρονο θα βάλεις τους καλούς και θα πατήσεις τον αντίπαλο. Το αντίθετο χρειαζόταν να κάνεις. Να ξεκινήσεις με όλα σου τα όπλα, να πάρει η ομάδα ένα σκορ ασφαλείας και μόλις κουραστούν κάποιοι από αυτούς να έβαζες τους δεύτερους ακόμα και για να σου κρατήσουν το σκορ. Πρώτα εξασφαλίζεσαι και μετά κάνεις κράτει. Το αντίθετο δεν απέδωσε ποτέ. Και το πιο εκνευριστικό, ίδια κι απαράλλαχτα πράγματα είδαμε στο πρώτο ματς με την Ίντερ Εσκάλδες στη Νέα Φιλαδέλφεια, ίδια στη ρεβάνς της Ανδόρας, ολόιδια στην Αρμενία με τη Νόα για να κλείσει το κουαρτέτο των μαγικών και ονειρεμένων βραδιών που ζήσαμε καλοκαιριάτικα με τη χτεσινή παράσταση τσίρκο στην Αγιά Σοφιά.

Και μοιραία με τη λήξη ήρθε το κράξιμο του κόσμου. Του κόσμου για τον οποίο δεν φύλαξες ούτε μια συγγνώμη για τα διαδοχικά εγκλήματα των προκριματικών του Conference League. Αντίθετα, μόνο που δεν μπιζάρατε με τους παίκτες σου για την… επιτυχία σας. Αποκλεισμός από αυτή τη φάση σε μια διοργάνωση σαν κι αυτή, όπου κάτοχος του τροπαίου είναι ο Ολυμπιακός, το οποίο τρόπαιο κατέκτησε μέσα στο σπίτι μας, με συγχωρείς αρχηγέ αλλά απαγορεύεται διά ροπάλου. Κι ούτε μια συγγνώμη από τους χιλιάδες που σας στήριξαν με βροχές και με χιόνια σε κάθε γωνιά του πλανήτη που έχει παίξει η ΑΕΚ.

Έγραφα παραμονές του ματς ότι εμείς έπρεπε να κάνουμε το καθήκον μας και να στηρίξουμε την ομάδα. Όπου και να βρισκόμασταν τη χτεσινή βραδιά έπρεπε να συρρεύσουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ούτε εγώ εισακούστηκα ούτε πολλοί άλλοι που έγραψαν το ίδιο πράγμα. Ο κόσμος έχει κουραστεί. Έχει απογοητευτεί. Έγραφα ότι απαγορεύονταν οι αποδοκιμασίες κατά τη διάρκεια του ματς ακόμα κι αν γίνουν από κάποιους παίκτες φριχτά λάθη. Οι φίλαθλοι της ΑΕΚ αντέδρασαν σωστά και αποθέωσαν και τον Στρακόσα με την εμφάνισή του στον αγωνιστικό χώρο. Όλοι πίστευαν ότι η ΑΕΚ ακόμα και με κουτσούς θα κέρδιζε με ένα 4-0, 5-0 και θα έπαιρνε την πρόκριση. Κι όταν στο τέλος ήπιαν όλοι το πικρό ποτήρι του αποκλεισμού ήταν φυσιολογικό να αντιδράσουν.

Και τώρα τι πρέπει να γίνει μάγκες μου; Τι κάνουμε τώρα; Ξέρω, ξέρω, έχω διαβάσει φόρουμ και λίγο-πολύ είμαι ενήμερος για τις τάσεις που επικρατούν. Η πρώτη και η κυριότερη είναι να φύγει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ο Αλμέιδα. Ωραία. Ας πούμε ότι έφυγε. Τι θα αλλάξει με το έμψυχο υλικό που διαθέτει η ομάδα; Θα έρθει μήπως ο Αντσελότι και θα το αναμορφώσει; Βασικά όλες οι αποφάσεις είναι προσωπική υπόθεση του Ηλιόπουλου. Δύσκολη η θέση του, δεν αντιλέγω. Όταν δίνεις τα κλειδιά στα χέρια ενός προπονητή (και εσύ και ο προκάτοχός σου) δεν μπορείς ξαφνικά να του ζητάς τα ρέστα γιατί έκανε εκείνο ή το άλλο. Θα φαντάζεις στα μάτια του τρελός.

Πρώτο στάδιο, κατά την άποψή μου, για να καταφέρεις να κρατηθεί το οικοδόμημα όρθιο από τους συνεχόμενους τριγμούς που δέχεται, είναι να το υποστυλώσεις. Μην αρχίσεις τα γκρεμίσματα στο πουθενά γιατί σε μηδέν χρόνο θα καταρρεύσει. Ξεκίνα σιγά-σιγά να στελεχώνεις την ΠΑΕ με άτομα ικανά και κυρίως της απολύτου εμπιστοσύνης σου. Άλλαξε μετά τεχνικούς διευθυντές και κάλεσέ τους όλους σε σύσκεψη για να τους παρουσιάσεις και στον προπονητή. Εκεί οριοθέτησε τους ρόλους του καθενός. Να είναι διακριτοί οι ρόλοι και κανείς να μη μπορεί να μπαίνει στα χωράφια του άλλου αν δεν έχει αρμοδιότητα. Λέμε πολλές φορές, αφήνουμε τα πάντα στον προπονητή και ας κάνει εκείνος κουμάντο. Και ο προπονητής τυγχάνει να είναι εμμονικός, να έχει κολλήματα ώσπου φτάνουμε σε μια κατάσταση ίδια με αυτή που βιώνουμε τώρα. Βάλε τα όριά σου. Αν στη διοίκηση παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία να αποκτήσει έναν ποδοσφαιριστή που τον επόμενο χρόνο θα φαντάζει αδύνατη η απόκτησή του, τον αποκτάει χωρίς πολλά-πολλά κι ο προπονητής είναι υποχρεωμένος να τον δουλέψει και να τον εντάξει στο σύνολο. Δεν θα του πεις βέβαια ποτέ να τον χρησιμοποιήσει. Εκείνος θα κρίνει και θα φανεί αν δεν τον βάζει γιατί δεν είναι επιλογή του ή αν είναι δίκαιος και αφού το αξίζει ο παίκτης θα παίζει.

Ξεκαθάρισέ του τους στόχους της διοίκησης. Π.χ. θέλουμε να κάνουμε ανανέωση της ομάδας. Ναι, εσύ μπορεί να θέλεις τον 36χρονο γιατί τον εμπιστεύεσαι και σου κάνει τη δουλειά σου αλλά η πολιτική μας είναι να ρίξουμε τον μέσο όρο ηλικίας της ομάδας. Άρα φέτος θα αντικαταστήσουμε τους εξής τέσσερις με πέντε και του χρόνου άλλους τόσους, οπότε μη βασίζεσαι πάνω τους για την επόμενη σεζόν.

Πρέπει να καταλάβει η εκάστοτε διοίκηση ότι η παράδοση άνευ όρων των κλειδιών μιας ομάδας σε έναν προπονητή είναι εντελώς αναχρονιστική και εγκυμονεί κινδύνους. Το μεγάλο αφεντικό πρέπει να είναι ο πρόεδρος αλλά και μεταξύ αυτού και του προπονητή πρέπει να υπάρχουν στελέχη ικανά και σοβαρά τα οποία να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε κάθε δύσκολη κατάσταση. Η παράδοση στον προπονητή μπορεί να επιφέρει πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα, αφού ξέρουμε πόσο αναλώσιμοι είναι οι προπονητές και όταν τους έχεις δώσει μεγαλύτερες αρμοδιότητες και εξουσίες από εκείνες που πρέπει, είναι πολύ πιθανό να έχεις μπλέξει.

Το πρωτάθλημα ξεκινάει σε ελάχιστες μέρες. Αν αποφασιστεί να πάει η ομάδα με τον Αλμέιδα πρέπει να σταματήσει κάθε γκρίνια και να στηριχτεί στην προσπάθειά του να κατεβάσει μια ΑΕΚ ανταγωνιστική. Αν τα πράγματα εξακολουθήσουν να μη πηγαίνουν καλά το ψάξιμο νέου προπονητή θα πρέπει να γίνει πολύ προσεκτικά και να μη καταφύγουν στον πρώτο τυχόντα. Όμως και στις δύο περιπτώσεις η ΑΕΚ πρέπει να φροντίσει να ενισχυθεί. Με τη σύμφωνη γνώμη του Αλμέιδα ή ακόμα και χωρίς αυτήν. Αν ο Αλμέιδα φύγει αύριο η ομάδα θα μείνει με ένα προβληματικό ρόστερ και δύσκολα θα μπορεί να το μαζέψει και να το κάνει ομάδα ο οποιοσδήποτε προπονητής…

Δεν υπάρχουν σχόλια: