Τι είδαμε
χτες στο ΟΑΚΑ; Είδαμε μια… ανατρεπτική ΑΕΚ να μας εκπλήσσει ευχάριστα φορώντας
το καλό της πρόσωπο που καμία σχέση δεν είχε με την ΑΕΚ των φιλικών που είδαμε
στην Πολωνία. Και πρέπει να σταθούμε σ' αυτό επειδή είναι ενδεικτικό του πόσο
καλή δουλειά έγινε στην προετοιμασία, με την ομάδα στα εκεί φιλικά να
εμφανίζεται σφιγμένη και δυσκίνητη, πράγμα απολύτως λογικό, ενώ τώρα που θα
πρέπει σιγά-σιγά να ανεβάζει στροφές ενόψει της έναρξης του πρωταθλήματος να
βλέπουμε ένα δείγμα από την πραγματικά μεγάλη ομάδα που χτίζεται από τον
Τραϊανό Δέλλα.
Τα όσα είδαμε
εμείς και τα όσα είδε ο προπονητής της ΑΕΚ στο χτεσινό μεγάλο παιχνίδι, είναι
εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Ο Δέλλας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το
γεγονός ότι απέναντι στην ΑΕΚ βρέθηκε ένας πραγματικά μεγάλος αντίπαλος με
τρομερούς παικταράδες, που όμοιό του δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει η ΑΕΚ στο
πρωτάθλημα της Super
League. Τέτοιου
βεληνεκούς αντίπαλο η ΑΕΚ θα συναντήσει ξανά στο δρόμο της το φθινόπωρο του
2016, όταν και θα συμμετάσχει με το καλό στους ομίλους του Champions League.
Και πώς το
διαχειρίστηκε αυτό ο Δέλλας; Θα έλεγα με τον πιο σοφό τρόπο. Αρπάχτηκε από την
ευκαιρία του κορυφαίου αντιπάλου και δοκίμασε τους παίκτες του σε δύο
διαφορετικές συνθήκες. Σε δύο εκδοχές. Στην πρώτη έβαλε την ομάδα του να
βρίσκεται αυτή σε θέση ισχύος και να πρέπει να πιέσει και να πνίξει την
αντίπαλό της και στην δεύτερη την έβαλε σε ρόλο πιο παθητικό όπου θα έπρεπε να
βρεθεί αμυνόμενη απέναντι σε μα ομάδα με παίκτες που μέσα σε κλάσματα του
δευτερολέπτου μπορούν να κάνουν τη ζημιά σε οποιοδήποτε αντίπαλο. Και στις δύο
περιπτώσεις το τεστ ήταν απολύτως θετικό.
Στο πρώτο
ημίχρονο η ΑΕΚ ήταν εκείνη που έλεγχε απόλυτα το παιχνίδι και δημιουργούσε τις ευκαιρίες
ενώ παράλληλα ήταν πανέτοιμη αμυντικά για να αντιμετωπίσει τις θανατηφόρες
αντεπιθέσεις της Σεβίλλης. Στο δεύτερο ημίχρονο έδωσε γήπεδο στην ισπανική
ομάδα και έστησε την άμυνα έτσι ώστε να ψηθεί στην ολομέτωπη επίθεση ενός αντιπάλου
ο οποίος δοκίμαζε να την διασπάσει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Ταυτόχρονα
έκανε ακριβώς το ίδιο που έκανε και η Σεβίλλη στο πρώτο ημίχρονο. Έβγαινε στις αντεπιθέσεις,
από τις οποίες μάλιστα τις προέκυψαν και δυο-τρεις πολύ μεγάλες ευκαιρίες για
να σκοράρει.
Για να τα κάνει
όλα αυτά μια ομάδα και φυσικά για να τολμήσει να τα εφαρμόσει ένας προπονητής
πρέπει να διαθέτει και τα κατάλληλα εργαλεία. Και ο Δέλλας χτες έτριβε τα χέρια
του βλέποντας όλους τους παίκτες του να υπερβάλλουν εαυτό δείχνοντάς του
ξεκάθαρα ότι κανείς τους δεν περισσεύει. Το γκολ για την ΑΕΚ το πέτυχε ο
Αραβίδης στο 3', όταν έβαλε το κεφάλι του σε σουτ του Πλατέλλα έξω από την
περιοχή και ισοφάρισε ο Ρέγιες με πολύ όμορφο όσο και έντεχνο πλασέ έξω από τη γραμμή
της μεγάλης περιοχής. Όμως, μεγαλύτερη αξία από τα δύο όμορφα γκολ είχαν όλα
εκείνα που είδαμε στο χτεσινό ματς από τον καθένα ποδοσφαιριστή μας ξεχωριστά
και τα οποία αναλυτικά ήταν τα εξής:
Είδαμε…
Έναν Μπαρόχα
να παίζει και στα 90' λεπτά, δείχνοντας να παίρνει προβάδισμα για τη θέση του
βασικού τερματοφύλακα της ομάδας. Τερματοφύλακας σοβαρός και πειθαρχημένος,
χωρίς περιττές ενέργειες αλλά που εμπνέει σιγουριά στους συμπαίκτες του. Παίζει
πολύ καλά με τη μπάλα στα πόδια χωρίς να προκαλεί ταχυκαρδία στον θεατή και
μοιράζει έξυπνα τη μπάλα στον πιο ελεύθερο συμπαίκτη του. Είναι σταθερός στις εξόδους
και διαθέτει άψογα αντανακλαστικά στις αιφνίδιες φάσεις και στα σουτ. Έχω
ξαναγράψει ότι ο τερματοφύλακας της μεγάλης ομάδας δεν θα χρειαστεί να
αντιδράσει περισσότερες από τρεις με τέσσερις φορές κι αυτές μόνο στα παιχνίδια
με δυνατούς αντιπάλους, ενώ στα πιο εύκολα παιχνίδια μία με δύο φορές το πολύ.
Εκεί πρέπει να επιβεβαιώσει την αξία του και να αποδείξει ότι δικαιούται να
φοράει τη φανέλα του βασικού, ταυτόχρονα με την ήρεμη και γεμάτη αυτοπεποίθηση
παρουσία του σε όλη τη διάρκεια ενός αγώνα εύκολου ή δύσκολου.
Έναν Γκάλο να
μας γεμίζει με ενθουσιασμό, τόσο με την ποδοσφαιρική του αξία όσο και με τη
νοοτροπία του. Ο Βραζιλιάνος δεν είναι ο παίκτης που μέσα στο γήπεδο σκέφτεται
"άσε μωρέ, είμαι μακριά, ας το βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα". Αντίθετα,
επωμίζεται και ευθύνες που δεν του αναλογούν. Μια τέτοια ήταν στην φάση όπου ο
Κακουτά εκθέτει το σύνολο των κεντρικών αμυντικών της ΑΕΚ περνώντας τους σαν
σταματημένους και μάλιστα μέσα στη μικρή περιοχή και βρίσκεται τετ α τετ με τον
Μπαρόχα, όταν σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται από το πουθενά ο Γκάλο και με
ένα φοβερό τάκλιν πετάει τη μπάλα κόρνερ. Πόσα χρόνια έχω να το δω αυτό από
πλάγιο αμυντικό θεούλη μου! Να συγκλίνει από τη θέση του και να βρίσκεται σε
θέση σέντερ μπακ για να βοηθήσει τους κεντρικούς αμυντικούς της ομάδας του.
Ασύλληπτο, τουλάχιστον για την Ελλάδα. Αλλά και σε όλο το ματς ο Βραζιλιάνος
κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του πότε ευρισκόμενος στην επίθεση και βγάζοντας
σέντρες και πότε ανακόπτοντας όποιον αντίπαλο κινούνταν στον τομέα ευθύνης του
και όχι μόνο. Μεγάλη μεταγραφή και νιώθω να δικαιώνομαι που έγραφα ότι η ΑΕΚ
διαθέτει την καλύτερη δεξιά πτέρυγα στην Ελλάδα μακράν όλων των αντιπάλων της.
Έναν Σοϊλέδη
πολύ καλύτερο από εκείνον των προηγούμενων εμφανίσεών του, ο οποίος όμως, ίσως
και λόγω των ιδιαιτέρων ικανοτήτων των αντιπάλων του δεν βγήκε πολλές φορές
μπροστά φοβούμενος να μην αφήσει τη θέση του και γίνει καμία ζημιά. Αμυντικά όμως
τα πήγε περίφημα, συνεπικουρούμενος όμως και από τον εξαιρετικό χτες Χρήστο
Αραβίδη.
Έναν
Κολοβέτσιο όπως τον θέλουμε όλοι και όπως μας είχε δείξει πριν από τον
τραυματισμό του ότι μπορεί να είναι. Άρχοντας στο κέντρο της άμυνας. Παίκτης
που δεσπόζει με το ηγετικό του στυλ και που πριν ακόμα κινηθεί προς τη μπάλα
έχει δείξει με τη γλώσσα του σώματός του στον αντίπαλο, ότι πρέπει να εγκαταλείψει
την προσπάθεια γιατί τον έχει καταπιεί!
Έναν
Τζανετόπουλο αλάνθαστο όσο έπαιξε κεντρικός αμυντικός σαν παρτενέρ του
Κολοβέτσιου, ο οποίος νόμιζες ότι παίζει χρόνια σ' αυτή τη θέση και την έχει
κάνει κτήμα του πια. Όταν πέρασε στο χώρο του κέντρου, στο τελευταίο μισάωρο,
φάνηκε ότι βρίσκεται λίγο πίσω σε φυσική κατάσταση, αφού κουράστηκε και δεν
είχε τα τρεξίματα που απαιτεί η συγκεκριμένη θέση.
Έναν
Γιόχανσον που με ευκολία τον λες το απόλυτο μηχανάκι στο χώρο του κέντρου. Ο
τύπος καταπίνει τα χιλιόμετρα με απίστευτη ευκολία αλλά χωρίς να είναι ο άγαρμπος
παίκτης που τρέχει για να τρέχει. Δεν αφήνει τους αντιπάλους του να πάρουν
ανάσα, βοηθάει τρομερά τους κεντρικούς αμυντικούς περιορίζοντας την πίεση που
δέχονται, ενώ είναι από τα λίγα αμυντικά χαφ που ξέρουν να κατεβάζουν τη μπάλα
στην αντίπαλη περιοχή όποτε αυτό είναι εφικτό. Ταυτόχρονα, ειδικά χτες και
πιστεύω και στη συνέχεια, συνέθεσε ένα τρομερό δίδυμο με τον Σιμόες, που νομίζω
ότι για να το διασπάσουν τα αντίπαλα χαφ θα πρέπει να επιστρατεύουν γκρέιτερ.
Ίσως η ΑΕΚ, εκτός από την δεξιά της πλευρά, αποκτάει υπεροπλία έναντι των
αντιπάλων της και στο χώρο του κέντρου.
Έναν Σιμόες
όλα τα λεφτά. Στο πρόσωπό του όλες οι ομάδες θα βλέπουν το οχτάρι που ονειρεύονταν.
Και τι δεν έκανε χτες το άτομο. Προσωπικά θα τον χαρακτήριζα τον κορυφαίο της ΑΕΚ.
Παίκτης πανέξυπνος με τρομερές εμπνεύσεις της στιγμής, με ασύλληπτης ακρίβειας
μπαλιά, τόσο κοντά όσο και μακριά και τέλος με άνευ προηγουμένου τρεξίματα σε
όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Ιδανικό δίδυμο με τον Γιόχανσον που θα
κάνει μεγάλες ζημιές στο επερχόμενο πρωτάθλημα.
Έναν Αραβίδη όπως
τον ξέραμε, Πρότυπο και παράδειγμα για τους συμπαίκτες του. Μόνο απόκρουση κάτω
από τα γκολπόστ δεν έκανε! Έβαλε γκολ, έβγαλε μπαλιές, αμύνθηκε δίπλα στο
Σοϊλέδη κάνοντας ευκολότερη τη δουλειά του, έτρεξε ασταμάτητα όλο το γήπεδο από
την αριστερή πλευρά αμέτρητες φορές. Τζαρτζαρίστηκε παλικαρίσια με τους αντιπάλους
του δείχνοντας ότι ένας μεγάλος παίκτης δεν πρέπει να εξαντλείται μόνο σε
φιοριτούρες μέσα στο γήπεδο αλλά πρέπει να καταθέτει την ψυχή του. Και ο
Αραβίδαρος είναι φτιαγμένος από μια τέτοια σπάνια ποδοσφαιρική πάστα και
είμαστε πολύ τυχεροί που τον έχουμε στην ΑΕΚ.
Έναν Πλατέλλα
που βάλθηκε να βουλώσει πολλά στόματα. Χτες τρέλανε κόσμο, συμπαίκτες και
αντιπάλους με την απόδοσή του και δικαίωσε τον Δημήτρη Μελισσανίδης που έσπευσε
να του ανανεώσει το συμβόλαιο. Λέγαμε πολλοί ότι για την Γ' και την Β'
κατηγορία ήταν καλός αλλά τώρα στα δύσκολα δεν θα τα καταφέρει να ανταποκριθεί.
Τελικά ξέρετε τι ισχύει; Όσο καλύτερους συμπαίκτες έχει ένας παίκτης με
αδιαμφισβήτητες ικανότητες, τόσο πιο εύκολα θα τις ξεδιπλώσει. Για μένα ήταν ο
δεύτερος καλύτερος -μετά τον Σιμόες- παίκτης της ΑΕΚ στο χτεσινό παιχνίδι και δικαίως
ο Δέλλας θα περιμένει να πάρει πολλά απ' αυτόν στο πρωτάθλημα που ξεκινάει σε
λιγότερο από 15 μέρες.
Έναν Βάργκας
που παρά τον τραυματισμό του μπήκε και αγωνίστηκε σα να ήταν μια χαρά, ξεδιπλώνοντας
πάνω στο χορτάρι την απαράμιλλη στόφα που διαθέτει. Παίκτης γεννημένος ηγέτης
και οργανωτής της ομάδας. Αυτός ο μπαλαδόρος θα αποτελέσει ατραξιόν για να
προσελκύει κόσμο στο γήπεδο. Τολμώ να κάνω την πρόβλεψη ότι θα αποκτήσει
προσωπικούς οπαδούς μεταξύ και άλλων ομάδων που θα έρχονται στο ΟΑΚΑ
αποκλειστικά για να τον δουν να ζωγραφίζει πάνω στο τερέν.
Έναν Μαρμπόσα
που επίσης ήρθε να με δικαιώσει όταν έγραφα ότι θα αποδειχτεί πολύ πιο χρήσιμος
για την ΑΕΚ ερχόμενος από τον πάγκο. Μπήκε αλλαγή στο 55' και έκανε πράγματα
και θαύματα, όντας τόσο ορεξάτος όσο δεν τον είχαμε ξαναδεί. Αν στεκόταν λίγο
πιο τυχερός θα είχε σκοράρει σε δύο καταπληκτικές ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν.
Έναν Τζιμπούρ
να μάχεται εντός και εκτός περιοχής αλλά να δείχνει πόσο πολύ του λείπει ένα
γκολ για να καταφέρει να ξεμπουκώσει. Χτες θα μπορούσε να το έχει πετύχει αν τον
βοηθούσε λίγο και η τύχη. Πάντως ο Αλεγρινός, μπορεί να έχει χίλια κακά πάνω
του, να είναι υπερόπτης, να μη χρησιμοποιεί το μυαλό του άμεσα πριν κάνει την βλακεία,
όμως μέσα στα στενά πλαίσια του αγωνιστικού χώρου τα δίνει όλα και δεν
περιμένει τίποτα έτοιμο, όπως έχουν συνηθίσει να κάνουν τα περισσότερα φορ, που
ρίχνουν άγκυρα μέσα στην περιοχή και περιμένουν να τους έρθει η μπάλα για να
την σπρώξουν στα δίχτυα.
Από εκεί και
πέρα, ο Άρθο χρησιμοποιήθηκε σαν αλλαγή και ήταν ο ένας από τους τρεις που έφαγαν
τις ντρίπλες του Κακουτά μέσα στη μικρή περιοχή σα να ήταν κουτάβια. Εν τούτοις
το ξεπέρασε και στάθηκε καλά στα υπόλοιπα λεπτά που αγωνίστηκε. Πριν από τον
αγώνα παρουσίασε πόνους στον πνεύμονα και γι' αυτό ο Δέλλας δεν τον ξεκίνησε.
Το γεγονός έχει να κάνει με έναν τραυματισμό που είχε στο ματς με την Χάποελ
στην Οπαλένιτσα της Πολωνίας και εξ αιτίας του μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ίσως
θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στον συγκεκριμένο τραυματισμό.
Από τους υπόλοιπους
που χρησιμοποιήθηκαν πολύ καλή παρουσία, έστω και στα λίγα λεπτά που
αγωνίστηκαν, είχαν ο Βασιλαντωνόπουλος, ο Φαγέ και ο Λαμπρόπουλος, ενώ με
αξιοπρέπεια στάθηκαν ο Πεταυράκης, ο Σβάρνας, ο Γροντής και ο Κρισάντους. Λίγα
πράγματα ο Ζόριτς.
Για τον Δέλλα
και το πώς διαχειρίστηκε το ματς τα είπαμε πιο πάνω. Σημασία έχει ότι η ομάδα
που είδαμε χτες και μας γέμισε ικανοποίηση είναι δικό του έργο. Σκεφτείτε τι θα
μπορεί να κάνει και με τις προσθήκες που έρχονται. Η ΑΕΚ έχει ήδη αριστερό μπακ
επιπέδου Champions League,
φέρνει τον Μπουονανότε προσθέτοντας άλλη μια ηγετική μορφή πλάι σ' εκείνες του
Βάργκας και του Μάνταλου αλλά και έναν παίκτη ρολίστα που μπορεί με μια του ενέργεια
να ξεσηκώσει την εξέδρα. Επίσης κυνηγάει δύο ακόμα παίκτες, έναν για την δεξιά
πλευρά της επίθεσης (την ήδη τρομερή δεξιά πλευρά της) καθώς και έναν ακόμα
στόπερ με εμπειρία και παραστάσεις υψηλού επιπέδου. Αμφιβάλλει κανείς ότι όταν
βγουν στο γήπεδο από αυτούς τους παίκτες όλα εκείνα που τους μαθαίνει ο Δέλλας
θα μπορεί αυτή η ομάδα να πάρει παραμάζωμα τον οποιονδήποτε αντίπαλο θα βρεθεί
στον δρόμο της;
