Το
ματς στη Λάρισα έληξε πριν από λίγο με σκορ 0-0. Αν θέλουμε να λέμε αλήθειες, η
ΑΕΚ πήρε την ισοπαλία, δεν την παραχώρησε. Αυτό λέει η εικόνα του αγώνα. Η ΑΕΚ
πιέστηκε τρομερά στο δεύτερο ημίχρονο και η Λάρισα είχε περισσότερες και πιο
ουσιαστικές ευκαιρίες για να πάρει τους 3 βαθμούς της νίκης.
Ας
μη σταθούμε στα τετριμμένα και αναμενόμενα όπως ο άθλιος αγωνιστικός χώρος, η
προκλητική διαιτησία και η εχθρική αντιμετώπιση που είχε ο Δικέφαλος. Τα περίμεναν
όλοι στην ΑΕΚ άλλωστε και δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι αιφνιδιάστηκε.
Για τους διαιτητές γνώριζαν τι ρόλο παίζουν. Για τον Κούγια και την παρέα του επίσης
ήξεραν τη στάση που θα κρατούσαν. Όσο για τους παίκτες της Λάρισας και την
υπέρμετρη σκληρότητα που επέδειξαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν χωράνε
διαμαρτυρίες. Δηλαδή τι περίμενε κανείς; Να ανοίξουν τα πόδια για να κάνουν πιο
εύκολη τη δουλειά των παικτών της ΑΕΚ; Τέτοια αντιμετώπιση δεν θα συναντήσει
πουθενά η ΑΕΚ, από καμία ομάδα και δεν την θέλει άλλωστε. Οπότε ας δούμε τα
πράγματα πιο ψύχραιμα.
Ο
προπονητής της ΑΕΚ σήμερα τελούσε υπό σύγχυση. Τρέφω μεγάλη συμπάθεια στο
πρόσωπο του Νίκου Κωστένογλου όμως η αλήθεια είναι ότι απόψε το βάρος που
κουβαλούσε από την ανάγκη της ΑΕΚ να φύγει με το τρίποντο ήταν τεράστιο και
φάνηκε έντονα κατά τη διάρκεια του ματς ενώ το μετέδωσε και στους παίκτες του. Αυτή
τη σύγχυση την προδίδουν και οι συνεχείς αλλαγές συστήματος από 3-5-2 σε 3-4-3,
ξανά σε 3-5-2 και μετά σε 4-2-3-1. Τίποτα δεν βγήκε αφού τα πόδια ήταν ασήκωτα,
τόσο από το άγχος όσο και από τον άθλιο αγωνιστικό χώρο. Στις επιλογές προσώπων
δεν έχω κάτι να του προσάψω. Αυτούς είχε, αυτούς εμπιστεύτηκε.
Κι
αφού μιλάμε για πρόσωπα πρέπει κάποια στιγμή όλοι να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Κράζαμε τον Καρντόσο που δεν έβαζε τον Μπακάκη και προτιμούσε τον συμπατριώτη
του, τον Παουλίνιο. Εμείς οι ίδιοι που φωνάζαμε στον Καρντόσο βάλε μέσα τον
Μπακάκη φωνάζουμε εδώ και δύο αγωνιστικές στον Κωστένογλου βγάλε έξω τον
Μπακάκη. Έπαιζε ο Χουλτ, ζητούσαμε τον Λόπες. Μπήκε ο Λόπες, θέλαμε ξανά τον
Χουλτ. Περιμέναμε το θαύμα του Ολιβέιρα αλλά αποδείχτηκε ανέτοιμος. Φωνάζαμε
γιατί δεν παίζει ο Αλμπάνης και με τον ΠΑΟΚ τον ψάχναμε στον αγωνιστικό χώρο.
Απορούσαμε γιατί δεν βάζει τον Ζεράλδες και σήμερα που τον έβαλε, απορούσαμε με
την προηγούμενη απορία μας. Τον Ντέλετιτς θέλαμε βασικό στη Λάρισα.
Ευχαριστημένοι από την απόδοσή του στο δεύτερο ημίχρονο που έπαιξε; Δεν βλέπει
ότι σέρνεται ο Κρίστιτσιτς; Γιατί δεν βάζει τον Γαλανόπουλο δίπλα στον Σιμόες,
λέγαμε. Ε, τον έβαλε σήμερα. Πώς μας φάνηκε αλήθεια; Πόσοι δεν στράβωσαν που
κράτησαν τον Γιακουμάκη και δεν τον έδωσαν στο ΟΦΗ το καλοκαίρι; Άμπαλο τον ανέβαζαν,
ατσούμπαλο τον κατέβαζαν. Σήμερα άκουσα από πολλούς, αν και ήταν γνωστό πως
είναι τραυματίας και συνεπώς εκτός αποστολής, να ζητάνε να βάλει μέσα τον
Γιακουμάκη! Άβυσσος η ψυχή του οπαδού.
Πρέπει
να συνειδητοποιήσουμε όμως ότι οι παίκτες της ομάδας μας είναι οι συγκεκριμένοι
και στην παρούσα στιγμή δεν μπορεί η ομάδα να βρει άλλους. Όταν έρθει η
μεταγραφική περίοδος του Γενάρη τότε θα δούμε τι μπορεί να γίνει. Άρα,
οφείλουμε να στηρίξουμε αυτούς που διαθέτουμε. Ναι, είναι αλήθεια ότι οι
επιλογές του Λυμπερόπουλου δεν ήταν και τόσο επιτυχημένες, για να το πω όσο πιο
κομψά μπορώ. Μεταγραφές που φτάνοντας στην έκτη αγωνιστική του πρωταθλήματος
δεν έχουν βρει θέση στην εντεκάδα ή έστω δεν έχουν βοηθήσει μπαίνοντας σαν
αλλαγή πρέπει ήδη να θεωρούνται αποτυχημένες. Για να συμβάλλουν στο χτίσιμο της
ομάδας με σκοπό να χτυπήσει το πρωτάθλημα αποκτήθηκαν, όχι για να περιηγούνται
στα αξιοθέατα της Αθήνας. Και, όχι, δεν πιστεύω ότι ο Κωστένογλου έχει
προσωπικά με κανέναν και δεν τον βάζει να παίξει. Κάτι βλέπει στις προπονήσεις
και τον πιάνει απελπισία για το ποιους μπορεί να εμπιστευτεί.
Και
τώρα στο διά ταύτα. Η ΑΕΚ έχασε άλλους δύο βαθμούς για κάποιους. Για κάποιους άλλους
πήρε έναν. Όπως κι αν το δει κανείς το ποτήρι το πρωτάθλημα έχει πολύ ψωμί ακόμα.
Όλοι θα έχουν απώλειες. Βέβαια ξέρουμε ότι οι δύο άμεσοι ανταγωνιστές μας,
Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ, έχουν τον τρόπο τους για να μη ζορίζονται σε όλες τις έδρες
που εμείς θα φτύσουμε αίμα. Γνωστά πράγματα αυτά. Όμως ας μη βιαζόμαστε να προδικάσουμε
τίποτα. Αν πάμε μέχρι τον Γενάρη με μια λογική απόσταση από την κορυφή, στο
δεύτερο γύρο όλα θα είναι διαφορετικά. Η ομάδα θα ενισχυθεί στις μεταγραφές και
οι κινήσεις αυτή τη φορά θα είναι μικρότερου ρίσκου από εκείνες του
καλοκαιριού. Η εγγύηση γι' αυτό ακούει στο όνομα Ίλια Ίβιτς. Όλα είναι ανοιχτά
μπροστά μας και είναι άδικο να πέφτουμε στην παγίδα των αντιπάλων μας και να τους
χρίζουμε πρωταθλητές πολύ πριν και από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Μη
ξεχνάμε ότι το φετινό πρωτάθλημα θα κριθεί στα πλέι οφ και η δυναμική των
ομάδων τον Μάιο που θα διεξαχθούν αυτά θα είναι πολύ διαφορετική από τη
σημερινή. Αυτή τη στιγμή, ναι, μειονεκτούμε σε έμψυχο υλικό των αντιπάλων μας.
Τα πάντα όμως θα αλλάξουν προς το καλύτερο μετά την μεταγραφική περίοδο του
Γενάρη. Μόνο να καταφέρουμε να κρατηθούμε κοντά μέχρι τότε…
