2-1 η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό τον απέκλεισε από το κύπελλο χωρίς να δακρύσει αυτή τη φορά κανένας παίκτης ή παράγοντάς του

Τον λατρευτό των υπογείων και των υπονόμων Κούλη Αγαπητικούλη κήδεψε χτες η ΑΕΚ στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ εν μέσω τριάντα χιλιάδων χαρούμενων θεατών. Η ΑΕΚ που μετά το χτεσινό γλέντι συμπλήρωσε 21 σερί ματς αήττητη σε όλες τις διοργανώσεις, σπάζοντας το ρεκόρ της σεζόν 95-96 όταν με προπονητή των Ντούσαν Μπάγεβιτς είχε φτάσει τα 20 σερί ματς αήττητη. Το ρεκόρ βέβαια το κρατάει ακόμα η ομάδα της σεζόν 77-78 που είχε συμπληρώσει 31 ματς χωρίς να ηττηθεί!

Ο Μανόλο Χιμένεθ κερδίζει δικαιωματικά μια θέση στο πάνθεον των προπονητών-συμβόλων που πέρασαν από την ΑΕΚ με τα επιτεύγματα που πετυχαίνει μαζί της, όπως αυτό να κερδίσει τρεις φορές σε μία σεζόν τον Ολυμπιακό, κάτι που είχε να συμβεί από τη σεζόν 96-97. Με τη διαφορά ότι φέτος η ΑΕΚ συναντήθηκε τέσσερις φορές με τον Ολυμπιακό και κέρδισε τις τρεις ενώ έφυγε με ισοπαλία την τέταρτη, ενώ τότε τον είχε κερδίσει μεν τρεις φορές αλλά είχε χάσει την τέταρτη. Τη σεζόν 95-96 η ΑΕΚ στις τέσσερις αναμετρήσεις της με τους ερυθρόλευκους κέρδισε τη μία και έφερε ισοπαλία στις άλλες τρεις και τη σεζόν 82-83 τον κέρδισε τις δύο από τις τέσσερις φορές που βρέθηκαν αντίπαλοι και στις άλλες δύο ήρθαν ισόπαλοι.

Μ' αυτά και με τ' άλλα ο καημένος ο κυρ Σάββας ο Θεοδωρίδης θα πρέπει να έχει σκυλομετανιώσει που είχε εκφράσει την επιθυμία του ο Ολυμπιακός να βρει στον δρόμο του την ΑΕΚ, γιατί από τότε ο καλός θεούλης δεν του χάλασε το χατίρι και κάθε χρόνο πίνει το πικρό ποτήρι με τον κιτρινόμαυρο χυμό. Ας πρόσεχε κι αυτός τι εύχεται. Το λένε και στη διαφήμιση του ΟΠΑΠ. Πρόσεχε τι τάζεις γιατί μπορεί να το πιάσεις. Κι ο κυρ Σάββας το έπιασε μπόλικες φορές από τότε.

Πάντως αυτή η απόλυτη ηδονή να βγαίνεις από το σπίτι σου την επόμενη μέρα από κάθε παρόμοιο με το χτεσινό πάρτυ και να βλέπεις μπροστά σου να κιτρινίζουν ψιλικατζίδικα και περίπτερα από τις αναρτημένες αθλητικές εφημερίδες που είναι βαμμένες στο χρώμα του… γλεντιού των παιδιών του Πειραιά, δεν ανταλλάσσεται με καμία άλλη ευχαρίστηση. Και μιας και αναφερθήκαμε σε αθλητικές εφημερίδες, πώς να μη κάνουμε αναφορά στην κακομοίρα την… Γατούλα, που όλως τυχαίως όποτε την προηγούμενη έχει παίξει η ΑΕΚ και έχει νικήσει -και ειδικά τον Ολυμπιακό- δεν έχει… προκάμει ποτέ να προλάβει την έκδοση της επόμενης μέρας και να γράψει μια αράδα γι' αυτή τη νίκη. Άτιμη κενωνία παρά την υπερπροσπάθεια των εργαζομένων ολονυχτίς να μην προλαβαίνουν την έκδοση! Παραδόξως, όποτε έπαιζε ο Ολυμπιακός και κέρδιζε και δη στην Ευρώπη και παρόλο που τα παιχνίδια εκεί τελείωναν κοντά στα μεσάνυχτα, την άλλη μέρα βλέπαμε στα πρωτοσέλιδα της Ψιψίνας κάτι τεράστιους ξύλινους πανηγυρικούς τίτλους. Αλλά αρκετά ασχοληθήκαμε με το ψωριάρικο και του δώσαμε και αξία.

Παρεμπιπτόντως, ακόμα κι αυτά τα ίδια τα παιδιά του Πειραιά το ευχαριστήθηκαν το χτεσινό τσιμπούσι. Το παραδέχτηκαν μετά τη λήξη του ματς όπου ευχαρίστησαν την ΑΕΚ για τη φιλοξενία, τους… μεζέδες, τα καθαρά ποτά και τις χορεύτριες που τους ψυχαγώγησαν. Άλλο τώρα αν όλο αυτό εντάσσεται στην άτακτη οπισθοχώρηση και την αλλαγή τακτικής, αφού πρώτα είδαν να τους κράζουν όλοι οι οπαδοί της ομάδας τους, ακόμα και οι πιο σκληροπυρηνικοί, όταν το είχαν ρίξει στην κλάψα μετά την προηγούμενη ήττα τους από την ΑΕΚ μέσα στο Καραϊσκάκης όπου τους έφταιγαν οι πάντες εκτός από τους ίδιους που κατάντησαν την ομάδα τους καρναβαλικό μπουλούκι.

Πάντως και τα δύο γκολ της ΑΕΚ ήταν από τα ωραιότερα που έχουμε δει, ειδικά όμως εκείνο του Αραούχο πρέπει να έσκασε στα στομάχια όλων των γαύρων επί της γης σαν κεμπάπ παραγεμισμένο με κροτίδες που πυροδοτήθηκε αμέσως μετά από την κατάπωση. Τι φάση ήταν αυτή; Τι μαγική ενέργεια κάνει ο Ινδιάνος; Μια φάση από εκείνες που προσεύχεται κάθε επιθετικός να του καθίσει μια φορά στην καριέρα του και ειδικά σε ντέρμπι, για να εκτονώσει όλο το φορτίο της έντασης που κουβαλάει μέσα του από την παραμονή του ματς. Είναι σαν μια δύναμη που συγκεντρώνεται και ψάχνει διέξοδο για να εκτονωθεί, η οποία από την καρδιά, το μυαλό και τα εσώψυχα, διατρέχει κατεβαίνοντας όλο το πόδι, περνάει από τον μηρό, φτάνει στο κουντεπιέ κι από εκεί τινάζεται προς τα μπρος βρίσκοντας τη μπάλα και όποιον πάρει ο χάρος! Και χτες ο χάρος πήρε τον κάθε άλλο παρά προσφιλή μας Ολυμπιακό!

Ένας Μπάρκας αλάνθαστος, όπως πρέπει να είναι πάντα ο τερματοφύλακας που υπερασπίζεται την εστία της ΑΕΚ και που ευτυχώς πλέον ο Δικέφαλος Αετός διαθέτει δύο τέτοιους.

Ένας Γκάλο μοτεράκι που ανεβοκατέβαινε την πλευρά του και ταυτόχρονα έσβηνε κάτι Μιραλάς, κάτι Τζούρτζεβιτς και κάτι Φορτούνηδες σαν γόπες σε τασάκι.

Ένας Μπακάκης που θα κληθεί να παίξει κάποια στιγμή στη φυσική του θέση, στα δεξιά της άμυνας κι αυτός θα τρέχει ανάποδα! Τρομερός και χτες, έβγαλε τη μαγική σέντρα με το αριστερό πόδι από την οποία έκανε με κεφαλιά ο Χριστοδουλόπουλος το 1-0 αφήνοντας όλη την άμυνα του Ολυμπιακού ανάπηρη.   

Ένας Βράνιες βρυχώμενος με τέτοιο πάθος ώστε κάθε που τον πλησίαζε παίκτης του Ολυμπιακού τιναζόταν δύο μέτρα μακριά λες και τον είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα.

Ένας Τσιγκρίνσκι συνώνυμος της αρχοντιάς και της επιβλητικότητας. Αυτούς τους δύο παίκτες δύσκολα τολμούσε να τους πλησιάσει επιθετικός αφού η προσπάθειά του θα έμοιαζε σαν του ξυπόλητου αναρριχητή που προσπαθεί με γυμνά χέρια και πόδια να σκαρφαλώσει στο Σινικό Τείχος.

Ένας Σιμόες που με τον δαιμονικό ρυθμό που κινιόταν ανάμεσα στους παίκτες του Ολυμπιακού τους προκαλούσε ανακάτεμα και τάση προς έμετο.

Ένας Λόπες που μέχρι τη στιγμή του τραυματισμού του είχε σκορπίσει τον πανικό από την πλευρά του στους αμυντικούς του Ολυμπιακού.

Ένας Κονέ μαχητικός αλλά που ταυτόχρονα χρεώνεται με το μοναδικό λάθος από πλευράς παικτών της ΑΕΚ, όταν δεν μαρκάρισε τον προσωπικό του αντίπαλο, τον Ταχτσίδη, μέσα στην περιοχή της ΑΕΚ, στη φάση που πέτυχε το μοναδικό γκολ του Ολυμπιακού με το οποίο μείωσε το σκορ σε 2-1.

Ένας Μασούντ, πάντα τεχνίτης και διορατικός, αλλά λιγότερο δημιουργικός από όσο μας είχε συνηθίσει σε προηγούμενα παιχνίδια.

Ένας Μπακασέτας ακούραστος εργάτης ο οποίος λειτουργούσε αθόρυβα και με μπούσουλα τις οδηγίες που είχε πάρει από τον Χιμένεθ και δεν παρέκκλινε από αυτές ούτε δευτερόλεπτο.

Ένας Λιβάγια που είχε ξεχάσει τον τραυματισμό του στο Καραϊσκάκης και που όσο αγωνίστηκε προσπαθούσε να δημιουργήσει ρήγματα στην άμυνα του Ολυμπιακού.

Ένας Χριστοδουλόπουλος που μπήκε βαριεστημένα στο παιχνίδι στο 28' αντικαθιστώντας τον τραυματία Λόπες και με το γνωστό του βαριεστημένο ύφος τους χόρεψε στο ταψί, τους έβαλε το πρώτο γκολ με μια επίσης βαριεστημένη αλλά τόσο τεχνική κεφαλιά, το πανηγύρισε βαριεστημένα και αποχώρησε βαριεστημένα με τη λήξη του ματς. Προσωπικά τον καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι τόσο ρουτινιάρικο να φιστικώνεις ξανά και ξανά τον ίδιο πελάτη που καταντάει κουραστικό. Το βαριέσαι ρε παιδί μου!

Ένας Αραούχο που μπήκε αλλαγή στο 66' στη θέση του Λιβάγια και που οργίασε κάνοντας τον κόσμο με την απόδοσή του να νομίζει ότι αγωνίστηκε σε ολόκληρο το ματς και που στο 73' του σερβιρίστηκε η μπάλα κι αυτός αφού χάζεψε τους αμυντικούς του Ολυμπιακού και ειδικά τον πολύ Ρομαό, έπιασε όπως ήθελε την φωτοβολίδα που έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Προτό και έγραψε το 2-0 για την ΑΕΚ.

Ένας Γαλανόπουλος που μπήκε στο 88' στο παιχνίδι στη θέση του Μπακασέτα και μέσα στα ελάχιστα λεπτά που απέμεναν και ενώ ο Ολυμπιακός εξαντλούσε τις ευκαιρίες που είχε για κάτι καλύτερο, έλεγξε τη μπάλα, πάγωσε τον ρυθμό και απέδειξε για άλλη μια φορά ότι έχει πολύ μέλλον με την κιτρινόμαυρη φανέλα.

Ένας Χιμένεθ που έχει βρει τον τρόπο να καρπαζώνει τον Ολυμπιακό όποτε και όπου τον συναντήσει στο δρόμο του. Επίσης, ο Μανόλο έχει βρει τη συνταγή για να φτιάξει την ΑΕΚ που ήθελε, οδηγώντας την προς την κατάκτηση του νταμπλ και προς μια καλή πορεία στην Ευρώπη, ώστε να καταφέρει να γράψει άλλη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της μετά από εκείνη της κατάκτησης του κυπέλλου το 2011.

Ένας Μελισσανίδης που με τον τρόπο που έχει επιλέξει για να συμμετέχει στα δρώμενα του οργανισμού ΑΕΚ, έχει κερδίσει αμέτρητους φίλους, ακόμα και σε στρατόπεδα άλλων ομάδων, ανταγωνιστικών προς την ΑΕΚ, αλλά και των φιλάθλων σε όλη την Ελλάδα, ανεξαρτήτως ομάδας που υποστηρίζουν, οι οποίοι καταφεύγοντας στην αναπόφευκτη σύγκριση με μεγαλομετόχους άλλων ΠΑΕ αναγνωρίζουν στον ηγέτη της ΑΕΚ μετριοπάθεια, ηρεμία, δικαιοσύνη και σοβαρότητα. Προτερήματα τα οποία στερούνται κάποιοι φαφλατάδες μεγαλομέτοχοι που ανοίγουν καθημερινά το στόμα τους γεμίζοντας τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων, των σάιτ και των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών ειδήσεων με σάλια και άναρθρες κραυγές.

ΑΕΚ: Μπάρκας, Μπακάκης, Βράνιες, Τσιγκρίνσκι, Λόπες (28' λ.τρ. Χριστοδουλόπουλος), Σιμόες, Κονέ, Γκάλο, Μασούντ, Μπακασέτας (88' Γαλανόπουλος), Λιβάγια (66' Αραούχο).

Ολυμπιακός: Προτό, Ομάρ, Κούτρης, Ζιλέ (65' Οφόε), Νικολάου, Ρομαό, Ταχτσίδης, Μάριν (69' Πάρντο), Μιραλάς, Φορτούνης, Ανσαριφάρντ (75' Τζούρτζεβιτς).