Τέλος ο
Δέλλας από τον πάγκο της ΑΕΚ λοιπόν. Ο Δέλλας το έφαγε μόνος του το κεφάλι του.
Αλλά πριν φτάσουμε σ' αυτό ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και ποια
είναι η αρχή; Συγκοινωνούντα δοχεία είναι τα πάντα στην ιστορία της ΑΕΚ την
τελευταία 20ετία και κάτι ψιλά. Μην πάμε όμως τόσο πίσω γιατί θα πλατειάσουμε
και στο τέλος θα χάσουμε τη μπάλα.
Η πρώτη
πρόταση στον Δέλλα να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ του έγινε τον
Οκτώβριο του 2012, μετά την απόλυση του Βαγγέλη Βλάχου. Ο Δέλλας, τελικά,
ανέλαβε την ΑΕΚ τον Μάιο του 2013 και την κοουτσάρισε στα δύο πιο τραγικά ματς της
ιστορίας της που σήμαναν και τον υποβιβασμό της για πρώτη φορά από την ίδρυσή της.
Με την έλευση του Δημήτρη Μελισσανίδη, τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, ο Δέλλας
κλήθηκε να αναλάβει να οδηγήσει την ΑΕΚ πίσω στην Σούπερ Λιγκ περνώντας την όμως
πρώτα από τα δύσβατα μονοπάτια της Football League II και της Football League.
Οι σεζόν 2013-2014
και 2014-2015 ήταν αρκετές για να ανέβει η ομάδα αέρα και πάλι στη μεγάλη κατηγορία.
Και τις δύο αυτές σεζόν ο σχεδιασμός της ομάδας πέρασε από την έγκριση του
Δέλλα ο οποίος με το υλικό που του δόθηκε ρίχτηκε με τα μούτρα στη δουλειά για
να φέρει σε πέρας την αποστολή που του ανατέθηκε. Οι κατηγορίες μικρές μεν, οι
απαιτήσεις δε αρκετά μεγάλες, αφού όλοι πίεζαν λέγοντας πως δεν φτάνει μια απλή
επιστροφή αλλά πρέπει η ΑΕΚ να καταδείξει την διαφορά της από τις υπόλοιπες
ομάδες τερματίζοντας αήττητη και βάζοντας όσο περισσότερα γκολ μπορούσε. Η
πρώτη σφαλιάρα που πήγε να κλονίσει τον Δέλλα ήταν η ήττα από τη Θύελλα Ραφήνας
στην Γ' κατηγορία. Εκεί που όλοι θεωρούσαν δεδομένο το αήττητο της ΑΕΚ. Υπήρξαν
και μικρότερες γκέλες στη συγκεκριμένη κατηγορία, όπως αργότερα και στη Β', ώσπου
η ΑΕΚ έφτασε στα πλέι οφ. Μια ανάσα πριν την επιστροφή της στα σαλόνια.
Παράλληλα είχε να δώσει και δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό για το κύπελλο. Στο
πρώτο εξ αυτών τα κατάφερε πολύ καλά αλλά στο δεύτερο έχασε και αποκλείστηκε στις
λεπτομέρειες, όπως όλοι γνωρίζουμε. Μετά από αυτό το δεύτερο παιχνίδι με τον
Ολυμπιακό, λες και κάτι μαγικό συνέβη και η ομάδα υπέστη ολική καθίζηση. Στα
παιχνίδια των πλέι οφ σχεδόν δεν βλεπόταν και τελικά κατάφερε δύσκολα να πάρει
την πρώτη θέση και να κερδίσει το πρωτάθλημα της Β' κατηγορίας και την
ταυτόχρονη άνοδό της στην Σούπερ Λιγκ.
Ο
Μελισσανίδης είχε δηλώσει ότι δεν χρειάζεται κανένα τρομερό μπάτζετ σ' αυτές τις
δύο κατηγορίες αφού και ο ίδιος να κατέβαινε στο γήπεδο να παίξει η ΑΕΚ θα
κέρδιζε. Πράγματι η ομάδα πορεύτηκε με πανεράτες επιλογές και κουτσά-στραβά μ'
αυτές τα κατάφερε. Η συμβολή του Δέλλα στις δύο συνεχόμενες ανόδους σαφώς και
ήταν σημαντική γιατί αν δεν έχει παίξει κανείς σε Γ' και Β' κατηγορία δεν
μπορεί να καταλάβει τις δυσκολίες που κρύβουν, ειδικά για μία ομάδα που δεν
είχε ξαναπατήσει το πόδι της στα συγκεκριμένα γήπεδα που υποχρεώθηκε να αγωνιστεί
η ΑΕΚ. Και φτάσαμε στο περασμένο καλοκαίρι όπου το υλικό έπρεπε να εμπλουτιστεί
και να έρθουν παίκτες που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά στη μεγάλη
κατηγορία. Παραδόξως ο φίλαθλος κόσμος έβλεπε μια σφιχτή οικονομική πολιτική με
προτάσεις σε δευτεροκλασάτα ονόματα, τα οποία και πάλι χάνονταν το ένα πίσω από
το άλλο στο παζάρι που ακολουθούσε. Άσχημα τα μαντάτα και οι κινήσεις που
έγιναν ήταν ενδεικτικές του τι πρόκειται να επακολουθήσει. Αποκτήθηκαν παίκτες
με χαμηλό κόστος, οι περισσότεροι αφού είχαν αφεθεί ελεύθεροι από μέτριες
ομάδες και οι οποίοι δεν είχαν κάνει τίποτα σπουδαίο στη μέχρι τότε καριέρα τους.
Ο Δέλλας τους αποδέχτηκε μένοντας σύμφωνος με την πολιτική λιτότητας που
ακολουθήθηκε με γνώμονα να μη ξαναμπεί η ΑΕΚ σε οικονομικές περιπέτειες.
Η ομάδα πήγε
στην Πολωνία για προετοιμασία χωρίς να έχει μαζί της αρκετούς από τους νέους παίκτες
της αφού αυτοί αποκτήθηκαν μετά την επιστροφή της από την καλοκαιρινή
προετοιμασία. Στην πορεία αποδείχτηκε ότι πολλοί από αυτούς ήταν ανέτοιμοι να
μπουν στα βαθιά ενός πρωταθλήματος που άρχιζε σε λίγες μέρες. Στο πρώτο κιόλας
παιχνίδι τραυματίστηκε ο παίκτης που προοριζόταν για βασικός σέντερ φορ της ομάδας.
Ο Δέλλας, δεμένος και συναισθηματικά με τους παίκτες που τον βοήθησαν να
ανεβάσει την ομάδα, στηρίχτηκε περισσότερο πάνω τους, παραγκωνίζοντας τους περισσότερους
από τους καινούριους, χρησιμοποιώντας τους ελάχιστα έως και καθόλου. Αλλά και
εκείνους που έβαλε να παίξουν από τους καινούριους και ανταποκρίθηκαν θετικά,
κατά ένα περίεργο τρόπο τους έκανε αλλαγή στα περισσότερα παιχνίδια ή τους χρησιμοποιούσε
από τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου. Στο μεταξύ η ΑΕΚ πονούσε στη θέση του
σέντερ φορ όπως και του σέντερ μπακ κι αυτό φαινόταν από μίλια μακριά
Τα λάθη του
σχεδιασμού δεν αφορούν ασφαλώς μόνο τον Δέλλα. Έφταιγαν εξίσου και εκείνοι που
επέλεξαν τους παίκτες. Όμως η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ο προπονητής είναι
εκείνος που βαρύνεται με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τις περισσότερες
επιλογές αφού αυτός είναι ο τελικός κριτής που θα δώσει το ΟΚ για την απόκτηση
κάποιου παίκτη ή την απομάκρυνση κάποιου άλλου. Και ο Δέλας έκανε τα εξής
κομβικά και κρίσιμα λάθη:
- Αποφάσισε
την παραμονή του Κρισάντους ενώ είχε διακρίνει ότι δεν μπορεί να βοηθήσει.
- Συναίνεσε
στην απόκτηση του Τζιμπούρ καίτοι είχε από την αρχή μεγάλες επιφυλάξεις.
- Συμφώνησε
στην απόκτηση των Βάργκας, Μπουονανότε, Σιμόες, Ντίντακ, τους οποίους ή
χρησιμοποιούσε ελάχιστα ή τους έβγαζε νωρίς από το παιχνίδι ή τους έβαζε στο
τελευταίο μισάωρο.
- Συμφώνησε
στην απόκτηση των Άρθο, Βασιλαντωνόπουλου και Ανδρεόπουλου τους οποίους δεν
χρησιμοποίησε καθόλου!
- Επέμενε
ακατανόητα στη χρησιμοποίηση των Ανάκογλου και Γροντή οι οποίοι δεν τον
δικαίωσαν ούτε μία φορά!
- Επέμενε στη
χρησιμοποίηση των Πλατέλλα, Αραβίδη και Μπαρμπόσα χωρίς να τους αφήνει εκτός
όταν δεν απέδιδαν τα αναμενόμενα αλλά και αλλάζοντάς τους πολύ σπάνια κατά τη
διάρκεια των αγώνων.
- Δεν
κατέληξε έγκαιρα σε μία σταθερή εντεκάδα που να την πλαισιώνει από τέσσερις με
πέντε παίκτες ακόμα ώστε η ομάδα να αποκτήσει ομοιογένεια.
-
Δυσκολεύτηκε να καταλήξει σε ένα σύστημα που να ταιριάζει στους παίκτες του
μπερδεύοντάς τους και με άλλα που δεν μπορούσαν να τα αφομοιώσουν, με
αποκορύφωμα την επιλογή του να παίξει η ομάδα στην Τούμπα εναντίον του ΠΑΟΚ με
ένα σύστημα που δεν είχε εφαρμόσει ποτέ!
- Συνήθιζε να
αλλάζει θέσεις στους ακραίους επιθετικούς πολλές φορές κατά τη διάρκεια ενός αγώνα,
πράγμα που αντί να μπερδέψει τους αντίπαλους αμυντικούς μπέρδευε τους δικούς
του παίκτες.
- Στον
πειθαρχικό έλεγχο, τις λίγες φορές που δημιουργήθηκαν προβλήματα στην ομάδα δεν
έδειξε την πυγμή που χρειαζόταν.
- Απέφευγε να
κακοκαρδίσει παίκτες του, ειδικά τους πιο παλιούς, χρησιμοποιώντας τους καταχρηστικά
για να μη του δημιουργήσουν θέμα.
- Σαν προπονητής
μπορεί να ήταν καλός στο να προετοιμάσει τους παίκτες του αλλά σαν κόουτς μέσα
στο παιχνίδι δεν είχε την εμπειρία να διακρίνει τις παγίδες που του έστηνε ο
αντίπαλος κόουτς ούτε και έβλεπε έγκαιρα τις αδυναμίες για να μπορεί να τις διορθώσει.
- Δεν ήταν
διορατικός για να στήσει πρώτος μια φορά παγίδα στους αντιπάλους του.
- Ήταν
άτολμος και δεν έπαιρνε εύκολα ρίσκο.
- Δεν το είχε
καθόλου με την ψυχολογική προετοιμασία των παικτών του. Πάντα είχαν έλλειμμα
ψυχολογίας και στην πρώτη στραβή του αγώνα κατέρρεαν χωρίς να μπορούν να
ανακάμψουν.
- Έκανε
αρκετές άστοχες δηλώσεις, όπως τότε με τους συνεργάτες του που έτρεχε μετά να
τα μπαλώσει και όπως μετά το ματς του Καραϊσκάκης που επέρριψε ευθύνες στους παίκτες
που μπήκαν σαν αλλαγή, καθώς και η δήλωσή του ότι η ήττα είναι ήττα και δεν
είχε για τον ίδιο σημασία το σκορ!
- Τέλος, αν
κάποια από τα ανωτέρω του επιβλήθηκαν άνωθεν, αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία
αλλά αντίθετα του χρεώνεται ως το μεγαλύτερο σφάλμα του επειδή τώρα πια δεν
μπορεί να το επικαλεστεί για να αποσείσει τις ευθύνες από πάνω του. Όταν
δέχεσαι να σε καπελώνουν και αποδέχεσαι το άνωθεν κουμάντο, όταν συμφωνείς πως
η ομάδα δεν έχει ανάγκη από μεταγραφές και πως είσαι καλυμμένος με τους παίκτες
που έχεις, χωρίς να πάρεις τη δεδομένη στιγμή το καπελάκι σου και να την κάνεις,
δεν μπορείς εκ των υστέρων να προσπαθήσεις να την βγεις με κόκκινο. Απλά κλείνεις
αθόρυβα την πόρτα πίσω σου και την κάνεις ακροπατώντας. Κι ας σου χρεώνουν
κατάμουτρα ότι εσύ δεν ήθελες τον Λάφερτι γιατί δεν ήταν ο παίκτης που
χρειαζόσουν. Γιατί αν πράγματι έχεις πει κι αυτή τη μαλακία, ε, με συγχωρείς
καλέ μου Τραϊανέ αλλά παρά την αγάπη που σου έχω θα σε προτρέψω να ακούσεις το
τραγουδάκι του Γιάννη Μηλιώκα που λέει: "Να δεις που κάποτε θα μας πούνε
και μαλάκες".
Στα θετικά
του ότι ήταν φιλότιμος, εργατικός ντόμπρος και αγαπούσε πολύ την ομάδα ενώ είχε
και μεγάλη θέληση να πετύχει. Δεν έφταναν όμως αυτά για να συνεχίσει να οδηγεί μια
ομάδα που είναι ταγμένη να κάνει πρωταθλητισμό. Θα τον θυμούνται όλοι με αγάπη
και σίγουρα κάποια μέρα οι δρόμοι του με την ΑΕΚ θα ξανασυναντηθούν. Εμείς δεν έχουμε παρά να τον ευχαριστήσουμε για όσα πρόσφερε στην ομάδα και να ευχηθούμε καλή αντάμωση όταν πια θα είναι πιο ώριμες οι συνθήκες και πιο έτοιμες οι δύο πλευρές για μια νέα συνεργασία.
Με τον Δέλλα εκτός
τώρα, η ΑΕΚ είναι αναγκασμένη να συνεχίσει να πορεύεται. Απλά πρέπει να κάνει
πολύ πιο προσεκτικές επιλογές σε όλους τους τομείς. Πάσχει σε πολλά σημεία του
ο οργανισμός ΑΕΚ. Δεν θα αλλάξει προπονητή και σημαίνει ότι θα θεραπευτεί από
πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Πολλοί άνθρωποι που στελεχώνουν από διάφορα πόστα
την ομάδα πρέπει να επαναξιολογηθούν. Δεν ήταν ο Δέλλας το κακό σπυρί και τώρα
που το σπάσαμε θα φύγει το πύον και θα αποκτήσουμε ιλουστρασιόν επιδερμίδα. Η
ΑΕΚ δυστυχώς διαθέτει μπόλικα μπιμπίκια πολλά δε από αυτά είναι κακοφορμισμένα. Το
υλικό της φυσικά δεν είναι του πεταματού. Ίσα-ίσα. Μόνο που του χρειάζεται ένα
γερό λίφτινγκ και μια πιο ορθολογική αντιμετώπιση. Και απαραιτήτως τον Γενάρη
οι κατάλληλες προσθήκες. Επίσης η επιλογή προπονητή δεν είναι κληρωτίδα να
χώσουμε μέσα την χερούκλα μας και να τραβήξουμε απλά έναν κλήρο. Η ΑΕΚ
χρειάζεται προπονητή. Να είναι κανονικός, έμπειρος, σοβαρός, λιγόλογος, δίκαιος,
φιλόδοξος και να ξέρει πώς να παίρνει το 100% από κάθε του παίκτη, από τον
πρώτο μέχρι τον τελευταίο…
