Η ΑΕΚ σε ματς deja vu -όπως και πέρυσι- έχασε από τον Άρη με 64-61 και αποκλείστηκε

Δεν ήθελα καθόλου να σχολιάσω το παιχνίδι της Θεσσαλονίκης με τον Άρη. Κάτι με χάλασε τόσο πολύ που σκεφτόμουν να το προσπεράσω σα να μην έγινε ποτέ. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό. Απροσδιόριστο θα το έλεγα. Η νέα, πολλά υποσχόμενη ΑΕΚ, που πέρυσι έπαιξε πάλι εκεί μέσα, έχασε (πάλι), αποκλείστηκε (πάλι) και υποτίθεται ότι έμαθε από τα λάθη της, πήγε πάλι φέτος και έκανε ακριβώς τα ίδια λάθη! Προσωπικά δεν βρήκα καμία διαφορά της φετινής με την περσινή ΑΕΚ κι ας λένε και ας γράφουν ότι πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Που σημαίνει ότι για να παραμένουν όλα ίδια κι απαράλλαχτα εκείνο που δεν άλλαξε είναι η νοοτροπία. Και την οποία νοοτροπία ένας άνθρωπος μόνο μπορεί να την αλλάξει σε μια ομάδα. Ο προπονητής. Έχω ενστάσεις σε πολλά πράγματα. Από τον σχεδιασμό μέχρι το στήσιμο και μέχρι τον τρόπο διαχείρισης και αντίδρασης στα σημεία εκείνα ενός αγώνα που όπως συνηθίζουμε να λέμε η μπάλα καίει. Και ενώ υπήρχαν πολλοί νέοι παίκτες στο ρόστερ οι αντιδράσεις τους δεν διέφεραν σε τίποτα από εκείνες του περσινού ρόστερ.

Αναντίρρητα δικαιολογίες υπάρχουν. Και πρώτα-πρώτα οι απουσίες. Κάρτερ, Κατσίβελης και Σάκοτα είναι αυτές. Και ναι μεν ο πρώτος αποτελεί βασικό εργαλείο της ομάδας, οι άλλοι δύο όμως έτσι κι αλλιώς είναι παίκτες που θα έρχονται από τον πάγκο φέτος, άρα δεν τους λες και αναντικατάστατους. Έπειτα είναι η γκαντεμιά με την αντικατάσταση του Όρτον με τον Ανοσίκε. Ο τελευταίος μπήκε να βοηθήσει χωρίς να ξέρει κανέναν συμπαίκτη του και τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα του. Θα μου πει κανείς ότι το ίδιο είχε γίνει και πέρυσι με τον Μενσά Μπονσού. Ναι, μόνο που εκείνος είχε μπει με δύο μόνο προπονήσεις στο εντός έδρας παιχνίδι με το Ρέθυμνο και η κερκίδα τον βοήθησε να εγκλιματιστεί και να κάνει όργια. Ο Ανοσίκε έπεσε με τη μία στα βαθιά ενός εκτός έδρας ντέρμπι μέσα στο καυτό Νίκος Γκάλης και όσο να 'ναι δεν μπορεί να πει κανείς ότι έπιασε καμία σπουδαία απόδοση και βοήθησε την ΑΕΚ. Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η τεράστια χρονικά διακοπή του αγώνα (συμπτωματικά κάτι παρόμοιο είχε γίνει και στο περσινό παιχνίδι) η οποία ευνόησε την ομάδα του Άρη, όπως άλλωστε είχε γίνει και πέρυσι. Η ΑΕΚ για το συγκεκριμένο συμβάν θα μπορούσε να έχει κάνει ένσταση και να κέρδιζε το παιχνίδι (βάσει του κανονισμού δεν θα επαναλαμβανόταν αλλά θα το κέρδιζε η ΑΕΚ αφού η υπαιτιότητα ήταν του Άρη που δεν είχε φροντίσει να υπάρχει εφεδρική μπασκέτα), όμως γι' αυτό λέγεται ΑΕΚ και όχι οτιδήποτε άλλο. Επειδή κομίζει το αλλιώτικο, το διαφορετικό. Οι ενστάσεις και οι νίκες στα χαρτιά αφορούν άλλους, ποτέ εμάς.

Χρεώνω λάθη στον σχεδιασμό γιατί δεν είναι δυνατόν δύο φορές να πέφτει η ομάδα στην ίδια λούμπα. Πέρυσι με τον Μπονσού και τις ουσίες που τον κρατούσαν αιχμάλωτο και φέτος με τον Όρτον που είχε μεγάλο θέμα με τον εαυτό του και με τον χαρακτήρα του. Τα βλέπεις αυτά. Το σκάουτινγκ τα περιλαμβάνει. Δεν φτάνει μόνο να διακρίνει ότι είναι καλός παίκτης κάποιος αλλά πρέπει να ψάχνει κιόλας γιατί σε τόσο καλή ηλικία, με τόσα πολλά προσόντα δεν μπορεί να βρει στον ήλιο μοίρα. Μια ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά είναι οι πολλές ομάδες που αλλάζει, παρά την αξία του και η δεύτερη η σχετικά χαμηλή τιμή με την οποία είναι διαθέσιμος. Σε κάποιες περιπτώσεις το ρισκάρεις ελπίζοντας ότι ο προπονητής θα καταφέρει να τον συνετίσει και να τον βάλει στον δρόμο που και ο ίδιος θα ωφεληθεί ξαναφτιάχνοντας την κλονισμένη καριέρα του, αλλά και η ομάδα θα πάρει το κάτι παραπάνω από αυτόν. Όταν όμως δεν σου βγαίνει μία, δεν σου βγαίνει δύο, ε, διάολε, πας σε πιο σίγουρες λύσεις για να μη ρισκάρεις ολόκληρη την προετοιμασία και κατ' επέκταση τη χρονιά που έρχεται και στην οποία έχεις βασίσει πολλά.

Σ ό,τι αφορά το χτεσινό ματς, η ΑΕΚ έπαιξε απέναντι σε έναν αντίπαλο που και αυτός είχε προχωρήσει σε ολοκληρωτική αναδόμηση του ρόστερ του κι όμως κατάφερε να παρουσιάσει μια ομάδα πιο έτοιμη και να πάρει την πρόκριση από την ΑΕΚ. Την ΑΕΚ που όπως και πέρυσι, εμφάνισε τις ίδιες παθογένειες της γνωστής κακής τρίτης περιόδου αλλά και του μοιραίου φινάλε όπου σχεδόν πάντα η ΑΕΚ έχανε τα παιχνίδια στα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα. Κι αυτό μόνο τυχαίο δεν το λες. Είχα πιστέψει μετά το παιχνίδι με την Εφές ότι αυτός ο εφιάλτης είχε απομακρυνθεί οριστικά, αφού σ' εκείνο το παιχνίδι οι Τούρκοι είχαν πλησιάσει στο σκορ στο τρίτο δεκάλεπτο και όλοι περιμέναμε στο τέταρτο να το κάνουν ντέρμπι και η ΑΕΚ αντίθετα μας εξέπληξε ευχάριστα ανεβάζοντας στο τέλος την απόδοσή της και εκτοξεύοντας την διαφορά του σκορ στους 29 πόντους. Βέβαια, δεν είχε γίνει το ίδιο και στο Ρέθυμνο λίγες μέρες νωρίτερα, όπου ίδρωσαν να κερδίσουν το Ρέθυμνο και γνώρισαν τη συντριβή από τους Γερμανούς.

Το επίσης πολύ δυσάρεστο στοιχείο του χτεσινού ματς είναι ότι η ΑΕΚ έχασε ένα παιχνίδι στο οποίο είχε καταφέρει να έχει την υπεροπλία κάτω από τις ρακέτες μαζεύοντας τα περισσότερα ριμπάουντ. Σημείο στο οποίο η ΑΕΚ πέρυσι υστερούσε έναντι των αντιπάλων της. Και όταν βελτιώνεις το αδύνατο σημείο σου και όμως χάνεις πάλι, κάπου πρέπει να ψαχτείς.    

Στο πρώτο δεκάλεπτο και οι δύο ομάδες μπήκαν φτιαγμένες, με τον Άρη να έχει το πλεονέκτημα της στήριξης από τον κόσμο του. Ήταν λογικό να ψάχνει ο ένας τον άλλο και να επικρατεί κάποια νευρικότητα. Στο 7' η Ένωση είχε πάρει ένα +5 έχοντας σούπερ τους Μιλόσεβιτς, Μαυροκεφαλίδη και Χέρστον. Πολύ γρήγορα όμως,  μόλις δύο λεπτά αργότερα, ο Άρης είχε καταφέρει να φέρει το παιχνίδι στα ίσια ισοφαρίζοντας το σκορ σε 17-17 στο 9'. Εν τούτοις η ΑΕΚ πέτυχε να κλείσει το δεκάλεπτο προηγούμενη με 18-21.

Στη δεύτερη περίοδο η ΑΕΚ έφτασε μέχρι και το +6 με το σκορ να γίνεται 20-26 στο 13', όμως ο Άρης βρήκε τις λύσεις και με ένα σερί 6-0 πέρασε μπροστά στο σκορ με 31-28 στο 15'. Τότε ήταν η σειρά της ΑΕΚ να ξεσπάσει με ένα δικό της σερί 6-0 και να φέρει το σκορ στο 31-34. Με τη λήξη όμως της περιόδου οι δύο ομάδες πήγαν ισόπαλες στα αποδυτήρια με σκορ 36-36. Σ' αυτό το διάστημα οι παίκτες του Σάκοτα δοκίμασαν πολλά σουτ από τα 6.75μ., αλλά το αποτέλεσμα ήταν τραγικό με 3 στα 11 εύστοχα σουτ τριών πόντων και ποσοστό 27%.

Στην τρίτη περίοδο είχαμε το γεγονός του γκρεμίσματος της μπασκέτας από τον κορυφαίο παίκτη του Άρη και του αγώνα Τζαμέλ Χάγκινς, ο οποίος κάνοντας το 40-36 (στο 21') κατάφερε να διακόψει το ματς για μία ώρα, προκειμένου να αντικατασταθεί το στεφάνι. Ο Άρης στην τρίτη περίοδο ήταν πολύ καλός, ενώ η ΑΕΚ εμφάνισε τη γνωστή της καθίζηση στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Ο παίκτης που κατάφερε κάπως να ξεχωρίσει από την ΑΕΚ στην τρίτη περίοδο ήταν ο Γουόρεν. Η διαφορά έφτασε μέχρι και το +6 για τον Άρη με σκορ 51-45 στο 28', όμως τελικά περιορίστηκε με τη λήξη της περιόδου στους +4 με σκορ 51-47.

Στην τέταρτη και τελευταία περίοδο η ΑΕΚ ξεκίνησε φουριόζα. Ο Ανοσίκε άρχισε να βρίσκει τα πατήματά του και με ένα τρίποντο του Παπαντωνίου στο 33' πέτυχε ένα σερί 8-0 που την έφερε να προηγείται με +4 και σκορ 51-55. Ο Άρης απάντησε με ένα σερί 5-0 και 4' πριν το τέλος το σκορ έγινε 56-55. Κάπου εκεί ξεκίνησε το θρίλερ με τη γνωστή άσχημη κατάληξη για την ΑΕΚ, η οποία πήρε προβάδισμα χάρη σε 3 βολές του Μιλόσεβιτς, ήρθε ο ΜακΝιλ και απάντησε και στο καπάκι ο Χάγκινς έκανε το 61-58, 31'' πριν τη λήξη του ματς. Σε αυτές τις δύο επιθέσεις η ΑΕΚ έχασε τα αυγά και τα καλάθια και κατ' επέκταση και τον αγώνα, αφού ο Καλαμπόκης δεν μπόρεσε να κάνει το 59-60. Πριν το κόψιμο του Χάγκινς όμως, η μπάλα χτύπησε στο ταμπλό αλλά δεν χτύπησε πάνω από το στεφάνι, οπότε βάσει κανονισμού το καλάθι δεν μετράει. Στη συνέχεια ο Ουόρεν αστόχησε σε τρίποντο, ο Ουότερς ευστόχησε σε 2 βολές και 16'' πριν το τέλος ο Μαυροκεφαλίδης πέτυχε με 2 στις 3 βολές το 63-60. Ο Χάγκινς έκανε το 64-60 και το σκορ έληξε 64-61 με μία βολή του Ανοσίκε.

Τα δεκάλεπτα: 18-21, 36-36, 51-47, 64-61.

Άρης: Ξανθόπουλος (5 ασ.), Πελεκάνος 6 (2), Τσούπκοβιτς 2, Γουάιτ 4 (4 ρ.), Γουότερς 10 (6 ασ.), Ζάρας 5 (1), Χάγκινς 17 (3/7 β., 7/15 δπ., 10 ρ., 6 κοψ.), Κοέν 3 (1), Μούρτος 2, Σίμτσακ 6 (3 ρ., 3 ασ.), Μακ Νιλ 9 (4 ασ.).

ΑΕΚ: Ανοσίκε 5 (8 ρ.), Παπαντωνίου 7 (2), Χέρστον 10 (1), Μιλόσεβιτς 11 (9 ρ.), Σκραμπ 3 (1), Μαυροκεφαλίδης 13 (9 ρ., 2 ασ.), Σαρικόπουλος, Καλαμπόκης 8, Γουόρεν 4 (5 ασ.).