Το
ποδοσφαιρικό σύστημα στην Ελλάδα είναι άρρωστο, απεφάνθη ο υφυπουργός
Αθλητισμού Σταύρος Κοντονής. Έλα! Τα πάντα στο ποδόσφαιρο είναι άρρωστα, λέω
εγώ και πιο πολύ όσοι εμπλέκονται σ' αυτό το σάπιο σύστημα. Κι ακόμα
περισσότερο αυτοί που δεν τολμούν να κάνουν κάτι για να αλλάξουν αυτή τη
θλιβερή κατάσταση. Αυτοί ίσως να είναι οι πιο σάπιοι απ' όλους.
Γύρω από το
ποδόσφαιρο κινούνται, ζουν και σιτίζονται από αυτό εκατοντάδες επαγγελματικοί
κλάδοι. Από εργάτες, τεχνίτες, υπάλληλοι γραφείων, λογιστές, δημοσιογράφοι, εταιρείες,
βιοτεχνίες, ταξιδιωτικά γραφεία, ξενοδοχεία, πρακτορεία προπό, εφημερίδες,
κανάλια, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ιστοσελίδες, μέχρι και καντινιέρηδες κι από ποδοσφαιριστές,
προπονητές, φυσικοθεραπευτές, γιατροί, διατροφολόγοι, μάνατζερ μέχρι και
φροντιστές. Ατελείωτος ο κατάλογος των ανθρώπων που τρώνε ψωμί από το
ποδόσφαιρο.
Βαριά
βιομηχανία είναι το ποδόσφαιρο. Πολυεθνική εισαγωγική-εξαγωγική εταιρεία είναι.
Δεν είναι τυχαίο που όλοι, πετρελαιάδες, ρουμπινάδες, τραπεζίτες, καναλάρχες,
ορμάνε κατά πάνω του και επενδύουν μετά μανίας. Χρηματιστήριο είναι το
ποδόσφαιρο. Και φυσικά τραβάει σαν μαγνήτης κάθε λογής λαμόγιο ανά τον πλανήτη.
Δεν μου αρέσει ο ορισμός "άνθρωποι της νύχτας", αφού χιλιάδες
άνθρωποι της μέρας αποτελούν τον χειρότερο υπόκοσμο σε σχέση με πολλούς που
δραστηριοποιούνται υπό το σκότος και υπό
το χλωμό φως του φεγγαριού. Όλοι αυτοί θα ήταν ένα πελώριο μηδενικό αν δεν
είχαν τον τρόπο να εξασφαλίζουν την ύψιστη προστασία που απαιτείται από
εκείνους που κατέχουν τις υψηλότερες θέσεις στην ιεραρχία ενός κράτους. Κι όταν
αυτό το κράτος είναι η Ελλάδα, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι…
φασκελοκουκούλωστα!
Μια πρόσφατη
έρευνα που έγινε ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους δεν αφήνει την παραμικρή
αμφιβολία για την εντύπωση που έχουν οι πολίτες αυτής της χώρας
σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν περίμενε
κανείς το συμπέρασμα του Σταύρου Κοντονή για να γίνει σοφότερος. Άλλα πράγματα περίμενε
από τον υφυπουργό και όχι παρόμοια αφελή συμπεράσματα.
Από την
γενικότερη δράση που αναπτύσσεται στον τομέα της πολυθρυλούμενης κάθαρσης, δεν σας
κρύβω ότι είμαι πολύ απαισιόδοξος. Δεν πίστεψα ποτέ ότι η δικαιοσύνη χρειάζεται
τόσο χρόνο για να καθαρίσει μια τόσο βρώμικη ιστορία. Ατολμία υπάρχει και έλλειψη
διάθεσης. Ίσως και φόβος. Ίσως και σκοπιμότητα. Από την άλλη ο υφυπουργός
επεξεργάζεται ένα νομοσχέδιο με το οποίο θα σκοτώσει όλους τους δράκους και τα
τέρατα που το έχουν αιχμαλωτίσει και θα αποδώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο καθαρό
σ' αυτούς από τους οποίους το έκλεψαν και οι οποίοι δικαιούνται να το
απολαμβάνουν απαλλαγμένο από κάθε του παθογένεια. Στους Έλληνες φιλάθλους. Δεν
ξέρω πια πόση επεξεργασία χρειάζεται το κοντάρι του Αη Σταύρου για να ακονιστεί
και να μπορέσει να τρυπήσει το άτρωτο δέρας των τεράτων αλλά σα να παρατραβάει
μου φαίνεται όλη αυτή η προετοιμασία. Και τα τέρατα με ανησυχούν ολοένα και
περισσότερο επειδή τα βλέπω να έχουν πέσει στα πατώματα και να κρατάνε τη
χοντρή κοιλιά τους από τα γέλια.
Ας μη
κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Δεν οφείλονται στην έλλειψη νόμων τα στρεβλά και τα
παράλογα αλλά στην έλλειψη διάθεσης εφαρμογής των ήδη υπαρχόντων. Παντού
υπάρχουν κανονισμοί τους οποίους όμως ποδοπατούν καθημερινά εκείνοι που
διαπιστώνουν ότι συγκρούονται με τα συμφέροντά τους. Και η πολιτεία αδύναμη
απλώς παρακολουθεί τα τεκταινόμενα δίχως την παραμικρή διάθεση να επέμβει και
να αποκαταστήσει την τάξη. Για ποιους καινούριους νόμους μας μιλάνε τώρα; Και
να τους ψηφίσουν ποιος πιστεύει ότι πρόκειται να εφαρμοστούν; Και επειδή το
ξέρουν καλά ότι δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα και λόγω ανικανότητας και λόγω
απροθυμίας και λόγω φόβου και λόγω του ότι στην ουσία είναι αιχμάλωτοι των επικυρίαρχων
του ελληνικού ποδοσφαίρου με αποτέλεσμα οι ίδιοι να αποτελούν εκτελεστικά τους όργανα
και τίποτα παραπάνω, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο στρέφοντας
αλλού τα πυρά της… κάθαρσης που ευαγγελίζονται. Κι ο κόσμος κουνάει το κεφάλι
του απογοητευμένος και διαρκώς απομακρύνεται από αυτόν τον σάπιο χώρο που
κάποτε αποτελούσε τη χαρά του, το καταφύγιό του και την εκτόνωσή του από τα
προβλήματα της καθημερινότητας. Πιο καθαρά απ' όσο το δείχνει η έρευνα που
προανέφερα δεν γίνεται να διαφανεί. Στο τέλος θα μείνουν μόνοι τους να παίζουν τις
κουμπάρες, τέρατα, εγκάθετοι, παρατρεχάμενοι, σωτήρες και γελωτοποιοί. Το κοινό
τους θα τους έχει γυρίσει την πλάτη και θα παίζουν μόνοι τους σε μια παράσταση χωρίς
θεατές, χωρίς εισιτήρια και δίχως καθόλου χειροκρότημα...
