Του έριξε τη ροπαλιά, τον άρπαξε από τα μαλλιά και τον πήρε μαζί της στην Σούπερ Λιγκ

ΑΕΚ-Ηρακλής 1-0 (Football League - play off)

Ήρθαμε λοιπόν! Η ΑΕΚ είναι και επίσημα ξανά στον φυσικό της χώρο. Στη Σούπερ Λιγκ. Ο εφιάλτης τελείωσε. Από τη μία σκέφτομαι ότι πρέπει να διαγράψουμε αυτά τα δύο απαίσια χρόνια από το μυαλό μας, από την άλλη όμως καλό θα ήταν να μη σβήσει κανείς εντελώς από τη μνήμη του αυτό το φρικτό πάθημα ώστε να μην υπάρξει καμία πιθανότητα να μας ξανασυμβεί. Να έχουμε πάντα τα μάτια μας ανοιχτά και τα αυτιά μας τεντωμένα.

Πολλά συγχαρητήρια ανήκουν στον Δημήτρη Μελισσανίδη που μπήκε μπροστά και μας έβγαλε από την περιπέτεια, στον Τραϊανό Δέλλα που διαχειρίστηκε άψογα την ομάδα αυτά τα δύο δύσκολα χρόνια και σε όλους τους παίκτες αλλά και στο κάθε μέλος του ζωντανού οργανισμού που λέγεται ΑΕΚ και δούλεψε από το δικό του πόστο γι' αυτό τον ιερό σκοπό. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην πρόσφερε από την πλευρά του. Ποδοσφαιριστές που έπαιξαν μόνο στην Γ' κατηγορία και δεν βρίσκονται πια στην ομάδα, ποδοσφαιριστές που θα μας αποχαιρετίσουν με το τέλος της σεζόν, ποδοσφαιριστές που στάθηκαν άτυχοι και τραυματίστηκαν, βοηθοί προπονητή, γυμναστές, φροντιστές, ιατρικό τιμ, διοικητικοί υπάλληλοι, όλοι αξίζουν την αγάπη μας και τον θαυμασμό μας.

Η ΑΕΚ αγωνιστικά ήταν για άλλη μια φορά μέτρια προς κακή. Το ματς έμοιαζε σε πολλά σημεία με εκείνα εναντίον του Ολυμπιακού Βόλου και του Απόλλωνα. Και πάλι σταθήκαμε τυχεροί αλλά είχαμε για άλλη μια φορά τον Βούρα σε καλή μέρα και δεν πληρώσαμε το κακό αγωνιστικό μας πρόσωπο. Απομένουν τέσσερα ματς, τα τρία εκ των οποίων εκτός έδρας και θα πρέπει να προσέξουμε πολύ ώστε να κρατήσουμε τη διαφορά των 6 πόντων από τον δεύτερο Ηρακλή για να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα της Β' κατηγορίας. Τυπική θα είναι αυτή η κατάκτηση και δεν πρόκειται να την πανηγυρίσει ούτε μισός ΑΕΚτζής, αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Και φυσικά καλό θα είναι να μη γίνουν τίποτα φιέστες και πανηγύρια γιατί θα πέσει άγριο κράξιμο.

Ας ελπίσουμε αυτή η νίκη να λειτουργήσει κατασταλτικά και να μη δοθεί συνέχεια στο μέτωπο που ανοίχτηκε από την περασμένη αγωνιστική, έπειτα από τις άστοχες δηλώσεις του προπονητή μας.

Ως προς τον αγώνα η ΑΕΚ εμφανίζει μια παθογένεια η οποία έχει ονοματεπώνυμο. Ή μάλλον κάμποσα ονοματεπώνυμα. Και πρώτα-πρώτα τα πάντα ξεκινάνε από την έλλειψη ισάξιου αντικαταστάτη του Πέτρου Μάνταλου. Η ομάδα δεν έχει οργανωτή κι αυτό φωνάζει από μακριά. Στα αμυντικά χαφ που εμφανίζεται μια αστάθεια δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε γιατί στο επόμενο πρωτάθλημα θα έχουμε εκεί το δίδυμο Γιόχανσον-Σιμόες και δύσκολα θα περνάει αντίπαλος προς την περιοχή μας αν δεν οδηγεί ερπυστριοφόρο άρμα μάχης βαρέως τύπου. Πίσω από αυτούς τους δύο σαν εναλλακτικές λύσεις θα υπάρχουν ο Κορδέρο και ο Ανάκογλου. Στο κέντρο της άμυνας όμως χρειαζόμαστε σίγουρα έναν αμυντικό με μεγάλη εμπειρία, δύναμη και κοφτερό μυαλό. Επίσης χρειαζόμαστε οπωσδήποτε ένα γρήγορο, έξυπνο και έμπειρο αριστερό μπακ. Ειδικά αν φύγει ο Πεταυράκης η ανάγκη αυτή γίνεται επιτακτική. Από τερματοφύλακες, με την προσθήκη ενός Μούλντερ ή κάποιου τέτοιου θα είμαστε μια χαρά. Στα δεξιά της άμυνας και μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Μπακάκη, μένουμε μόνο με τον Γκάλο και αρχίζουν να ζορίζουν τα πράγματα. Σίγουρα χρειάζεται κάποιος εναλλακτικός χωρίς απαραίτητα να είναι πρωτοκλασάτος. Και πάμε στην επίθεση που θέλουμε και στις δύο πλευρές παίκτη διαφοράς αλλά και σέντερ φορ κανονικό ρόμποκοπ. Και φυσικά άλλον ένα φορ με διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Προβληματική ήταν και σήμερα η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο. Ούτε μία καθαρή ευκαιρία δεν καταγράφηκε, σε αντίθεση με τον Ηρακλή που μας κοψοχόλιασε δυο-τρεις φορές. Ενδεικτικό της εικόνας μας είναι το γεγονός πως στο πρώτο ημίχρονο κορυφαίος παίκτης μας ήταν ο Βούρας!

Στο δεύτερο ημίχρονο όχι μόνο δεν άλλαξαν πολλά πράγματα αλλά προστέθηκε και το άγχος που έφερναν στους παίκτες οι σκέψεις για ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα. Έτσι, όλες οι ενέργειές τους ήταν βεβιασμένες και διέκρινε εύκολα κανείς τον πανικό που τους είχε καταλάβει. Η άμυνα στο μεταξύ ήταν σκέτη τραγωδία κι έτσι ο Ηρακλής παρέμενε το ίδιο απειλητικός με το πρώτο ημίχρονο. Και επειδή τίποτα δεν ήταν διαφορετικό σε σχέση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια, είπε η τύχη μας να μην πάει κόντρα σ' αυτή τη συγκυρία και παρέμεινε κι αυτή στο πλευρό μας. Έτσι, ο πιο τραγικός ίσως παίκτης μας -ο Ανάκογλου- ήταν και ο λυτρωτής μας, αφού έπειτα από μια τυχερή στρακαστρούκα η μπάλα έφτασε στα πόδια του και εκείνος με ένα ξερό σουτ την έστειλε στα δίχτυα και καταφέραμε να πάρουμε όλοι βαθιές ανάσες. Ο Δέλλας πέρασε τον Ντακόλ στη θέση του εξαφανισμένου Γροντή και υπήρξε κάποια κινητικότητα, χάθηκε μια ευκαιρία σε κεφαλιά του Πλατέλλα, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Στο μεταξύ ο Ηρακλής μας σφυροκοπούσε αφού οι παίκτες μας φαινόντουσαν να βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Κι αφού -ευτυχώς- δεν πληρώσαμε την μεγάλη πατάτα του Τζανετόπουλου στο 68', αρχίσαμε όλοι να το πιστεύουμε -και οι παίκτες μας μαζί- ότι με κάθε τρόπο θα κερδίσουμε. Ο Ζόριτς που πέρασε στη θέση του Μπαρμπόσα, συνέβαλε να μένει η μπάλα περισσότερο χρόνο στα πόδια των παικτών μας, κουράστηκε και ο Ηρακλής και φτάσαμε αισίως στο 90'+1'. Και εκεί, ο κορυφαίος παίκτης της ΑΕΚ, ο Βούρας, έκανε το τσαφ που δεν έπρεπε να κάνει και χρειάστηκε να επιστρατευτεί η θεά τύχη, που σήμερα φορούσε κιτρινόμαυρα, για να φύγει ελάχιστα άουτ η κεφαλιά που έπιασε ο Μπαρτολίνι και να κρατήσουμε οριστικά το πολυπόθητο "0" στην άμυνά μας. Στο 87' μπήκε στο παιχνίδι και ο Κορδέρο, στη θέση του Αραβίδη που αποθεώθηκε. Σιδερένιος να είναι. Διακριθέντες ας μη ψάχνουμε, πέραν του Βούρα και του Αραβίδαρου.

Ο διαιτητής Σιδηρόπουλος, που κατάφερε να βγάλει από τα ρούχα τους με τα αλλοπρόσαλλα σφυρίγματά του, τόσο τους φίλους της ΑΕΚ όσο και τους παίκτες της, χρέωσε με κίτρινες κάρτες τους Αραβίδη (26’), Ανάκογλου (43’), Μπαρμπόσα (43’), Γεωργέα (88’), Πλατέλλα (90’), από την γηπεδούχο ΑΕΚ και μόνο τους Ζιάμπαρη (9’), Ιντζόγλου (30’) και Μπουκουβάλα (54’) από τον Ηρακλή! Δίκαια τον στόλισε ο κόσμος και λίγος του ήταν ο εξάψαλμος που δέχτηκε. Ας μακαρίζει την τύχη του που είχε να κάνει με πολιτισμένους φιλάθλους γιατί αν τα έκανε αυτά μπροστά σε τίποτα επιστήμονες στην καλύτερη περίπτωση θα τον είχαν χτίσει στη σέντρα να τον βλέπουν οι επόμενοι διαιτητές και να παραδειγματίζονται.

ΑΕΚ (Τ. Δέλλας, 4-2-3-1): Βούρας, Γεωργέας, Σοϊλέδης, Κολοβέτσιος, Τζανετόπουλος, Γιόχανσον, Ανάκογλου, Πλατέλλας, Γροντής (61’ Ντακόλ), Μπαρμπόσα (79’ Ζόριτς), Αραβίδης (87’ Κορδέρο)

Ηρακλής (Ν. Παπαδόπουλος, 4-2-3-1): Χουάντερσον, Μπουκουβάλας, Σαραμαντάς, Μπαρτολίνι, Ζιάμπαρης, Ιντζόγλου (85’ Αγγελούδης), Πουρτουλίδης, Τσιλιανίδης (67’ Τσιλιγκίρης), Κυριακίδης (67’ Ρομάνο), Λουκίνας, Πασάς.