180 γιοκ

Υπογράφει ο Κως Άντζελες

Κάνουν λάθη οι πολιτικοί; Ασφαλώς και κάνουν αλλά πέρα απ' αυτά, μερικές φορές κάνουν και λάθη… ηθελημένα. Οι δανειστές το είπαν ξεκάθαρα σε Σαμαρά, Βενιζέλο και Χαρδούβελη. Δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνετε. Θέλουμε κόψιμο όλων των συντάξεων από την ηλικία των 60 ετών και κάτω. Θέλουμε κόψιμο όλων των επικουρικών συντάξεων. Θέλουμε κόψιμο του ΕΚΑΣ. Θέλουμε μείωση όλων των συντάξεων σταδιακά στο 80% του κατώτατου μισθού. Θέλουμε αύξηση φορολογίας. Θέλουμε κατασχέσεις. Μα, αν τα κάνω αυτά αντέτεινε ο έκπληκτος πρωθυπουργός της χώρας, όχι απλά δεν πρόκειται να εκλεγώ αλλά θα με θάψουν κάτω από το κοινοβούλιο για να με βλέπουν και να παραδειγματίζονται οι νεότεροι. Δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνετε. Εσείς μπορεί να τα σκαρώνετε μεταξύ σας όλα αυτά με την αντιπολίτευση για να καθυστερείτε τις πληρωμές των χρεών σας. Σας έχουμε μάθει καλά πια.

…Ηθελημένα ο Καραμανλής προκήρυξε εκλογές δύο χρόνια πριν τη λήξη της θητείας του για να απεμπλακεί από τα όσα καταιγιστικά έρχονταν να πλήξουν την Ελλάδα. Έκανε μια υποτονική απόπειρα προεκλογικά να προετοιμάσει τους Έλληνες για το τι τους περιμένει και φυσικά έχασε τις εκλογές. Έσπρωξε μπροστά τον αμνό του Θεού που άρχισε να τάζει λεφτά τα οποία τάχα μου υπήρχαν και την σκαπούλαρε ο ίδιος. Ο αμνός, όπως ήταν φυσικό, δεν άντεξε και κάτω από το βάρος των πιέσεων σκηνοθέτησε την ηθελημένη γκάφα του δημοψηφίσματος με την οποία κατάφερε κι αυτός να γλιτώσει σπρώχνοντας μπροστά τον Ευάγγελο τον στρουμπουλό. Τι να σου κάνει κι ο Ευάγγελος, στριμώχτηκε κι αυτός και άρχισαν τα καρδιακά επεισόδια τα δικά του και του υπουργού Οικονομικών και είπε ένα βράδυ: Ως εδώ. Εγώ θα πεθάνω κι ο Σαμαράς θα μου το παίζει αλώβητος; Για περάστε κύριε αρχηγέ της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνουμε κολεγιά και να πάρετε κι εσείς το μερτικό που σας αναλογεί. Τη χώθηκε κι ο Σαμαράς -τι να έκανε- και μ' αυτά και με τούτα φτάσαμε στο σήμερα που περιέγραψα στην αρχή του μονολόγου μου. Στο μεταξύ βέβαια, όποτε στρίμωχναν τα γάλατα ξεπερνούσαν την σκόπελο με μια μεταβατική περίοδο υπηρεσιακής διακυβέρνησης της χώρας από κάποιον Παπαδήμο ή έναν Πικραμένο, πάντα ανθρώπους αρεστούς στους δανειστές μας που αδιαφορούσαν για το ποιος κυβερνάει, αρκεί να έκανε αυτά που του υπαγόρευαν.

Ηθελημένα ατυχής η επίσπευση της εκλογής προέδρου δημοκρατίας από τον Αντώνη Σαμαρά. Ηθελημένα ατυχής η επιλογή του Σταύρου Δήμα για υποψηφίου προέδρου δημοκρατίας. Υποψηφιότητα χαμένη από χέρι. Εξαιρετικός πολιτικός ο Δήμας, παιδί του τραπεζικού συστήματος, του ΔΝΤ και των δανειστών μας, οι οποίοι άλλο που δεν ήθελαν. Όμως δεν ήταν δυνατόν να βρει υποστηρικτές η συγκεκριμένη υποψηφιότητα σε κανένα κομματικό στρατόπεδο πέραν αυτών της κυβερνητικής συμμαχίας. Χάθηκε η πιθανότητα να αντληθούν ψήφοι από τη δεξαμενή της ΔΗΜΑΡ αλλά και από εκείνη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ενώ λειτούργησε αποτρεπτικά ακόμα και για κάποιους από τους ανεξάρτητους βουλευτές. Αυτή τη στιγμή που τα λέμε έχουν εξασφαλιστεί 171 ψήφοι. Οι 155 των δύο  κυβερνητικών κομμάτων και άλλοι 16 από ανεξάρτητους βουλευτές. Πιο πάνω δεν πάει το νούμερο. Ακόμα και εξαντλώντας κάθε θεμιτή ή αθέμιτη πρωτοβουλία, άντε με το ζόρι να βρεθούν ένας ή δύο ακόμα βουλευτές που θα στηρίξουν την επιλογή του Σταύρου Δήμα. Κατά συνέπεια πρόεδρος από την παρούσα Βουλή δεν εκλέγεται με τίποτα.

Ποιο είναι το μετά όμως; Ο Γκλέτσος βγήκε και δήλωσε ότι θα στήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κυβέρνηση αν είχε οποιονδήποτε άλλο για αρχηγό εκτός του Τσίπρα. Ώπα! Να πώς χτίζονται οι καινούριοι αρχηγοί. Βιαστικό τον βρίσκω τον Αποστόλη, ο οποίος αφού αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική θα έπρεπε να έχει μάθει ότι όσο πιο λίγα λέει ένας πολιτικός τόσο λιγότερο εκτίθεται στο μέλλον που πάντα έρχεται για να τον διαψεύσει. Αν όμως όντως ο Γκλέτσος δεν στηρίξει τον Τσίπρα ή ακόμα αν δεν εκλεγεί ο ίδιος και αν συμβεί το ίδιο με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καμμένου και δεν μπουν στη Βουλή, τα κουκιά δεν φτάνουν στον Αλέξη για να σχηματίσει κυβέρνηση παρά μόνο αν κάνει την έκπληξη και συγκεντρώσει ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό στις εκλογές που να του δίνει αυτοδυναμία. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο. Και τότε να που φτάνει η ώρα για νέους Παπαδήμους και νέους Πικραμένους. Αυτό ακριβώς που επιθυμούν οι δανειστές για να συνεχίσει να εφαρμόζεται το απάνθρωπο μνημόνιο μέχρι τελικής πτώσεως του καταταλαιπωρημένου λαού μας. Σ' αυτή την περίπτωση θα δούμε αναπόφευκτα και ανομολόγητες συμπράξεις και συνεργασίες. Ο Αλέξης θα συρθεί σε συμφωνίες που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα είχε φανταστεί. Ο μύθος του Τσε Γκεβάρα της Ελλάδας θα καταρρεύσει εν μία νυκτί. Αν όμως ο Αλέξης πετύχει την πολυπόθητη αυτοδυναμία καλό θα είναι να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα. Αν όντως κρατήσει την σκληρή στάση που διαρκώς ευαγγελίζεται οι εταίροι μας θα μας στείλουν αδιάβαστους. Και μη μασάει κανείς από λόγια του αέρα, ότι δήθεν δεν θέλουν οι Ευρωπαίοι την Ελλάδα εκτός Ευρώπης γιατί θα επακολουθήσει ντόμινο κατάρρευσης και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό ίσως να συνέβαινε το 2008 ή το 2010 που ήταν απροετοίμαστοι για μια τέτοια εξέλιξη. Σήμερα έχουν προετοιμαστεί και μάλιστα είναι σε θέση να μας οδηγήσουν οι ίδιοι εκτός ευρωπαϊκής ζώνης χωρίς το παραμικρό κόστος γι' αυτούς. Το έχει πει δέκα φορές η Μέρκελ και άλλες τόσες ο Σόιμπλε. Χεσμένους μας έχουν πια. Αν πάλι ο Τσίπρας συμβιβαστεί και παραμείνει η χώρα στο μνημόνιο, η στάση των δανειστών μας θα σκληρύνει εμπεριέχοντας και στοιχεία εκδικητικότητας για τον τρόπο που στάθηκε απέναντί τους ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός κατά το διάστημα που ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη χώρα. Εν κατακλείδι αυτά που έρχονται για τους Έλληνες ισοδυναμούν με το μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Έρχονται δύσκολοι καιροί και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να προετοιμαστούμε κατάλληλα για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε.