Η νίκη του
ΠΑΟΚ στη Λειβαδιά έσπασε το σερί των επιτυχημένων προβλέψεων που είχαμε. Κι όχι
μόνο από πλευράς νικητή αλλά και τρόπου που πέτυχε τη νίκη. Τελικά δεν τα πήρε
ο Κομπότης τα κουκιά της διαιτησίας αλλά ο Ιβάν ή πιο καλύτερα ο Άγγελος. Που σημαίνει:
Κέντρα Αποφάσεων-Παναγιά, καρφωτό διπλό αν θέλεις να πας ταμείο!
Κι έτσι, ο
γαύρος δεν τα κατάφερε να κάνει Χριστούγεννα μόνος του στην κορυφή της βαθμολογίας
και θα βλέπει τέτοιες άγιες μέρες που έρχονται τις πλάτες του μισητού του
αντίπαλου όπως θα σκύβει εκείνος πάνω από κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Άτιμη
ζωή! Νταξ ρε γαυρούλικα, μη κάνετε έτσι. Υπάρχει και ο δεύτερος γύρος.
Τι να πει και τι να γράψει όμως κανείς γι' αυτούς τους δύο
ποδοσφαιριστές, τους ακατοίκητους. Κρίμα τα χρόνια και την εμπειρία τους. Άμα
είναι πύραυλος κανείς δεν γίνεται με τίποτα να τον αλλάξεις. Τζαβέλας και Μάντζιος.
Πόσες και πόσες φορές δεν έχει ασχοληθεί η φίλαθλη κοινή γνώμη μαζί τους. Και
πάντα για παπαριές τους. Ποιον πλάκωσε ο ένας και με ποιον παρεξηγήθηκε ο άλλος.
Ειλικρινά λυπάμαι τις ομάδες τους και νομίζω ότι το κυριότερο κριτήριο όταν
σπεύδει μια ομάδα να αποκτήσει έναν ποδοσφαιριστή είναι το μέγεθος της παπαριάς
του και μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή. Δεν ξέρω, ίσως πρέπει να εφευρεθεί ένα
παπαρόμετρο. Θα φανεί πολύ χρήσιμο στο ποδόσφαιρο. Ξέρεις τι είναι να έχεις πάρει
τον έμπειρο τον παίχτη επειδή τον χρειάζεσαι στα κρίσιμα παιχνίδια κι εκείνος να
στραβώνει γιατί τον κοίταξε λοξά ο αντίπαλός του και να σε αφήνει με δέκα
παίκτες να βγάλεις μόνος σου το φίδι από την τρύπα; Εκτός από τις διοικήσεις θα
έπρεπε πρώτοι απ' όλους να τους πλακώνουν στο ξύλο οι συμπαίκτες τους και
-γιατί όχι;- να τους ζητάνε και τα χρήματα που έχασαν από ενδεχόμενα πριμ νίκης
που απώλεσαν εξ αιτίας του στόκου που κουβαλάνε οι ανεγκέφαλοι αυτοί συμπαίκτες
τους μέσα στο κεφάλι…
