Υπογράφει ο Κως Άντζελες
Το έργο της Greenpeace είναι σε όλους μας γνωστό και αξιέπαινο. Πολλές φορές έχουμε θαυμάσει τα μέλη της και έχουμε μείνει εκστασιασμένοι από το θάρρος που επιδεικνύουν στις διάφορες αποστολές τους ανά τον κόσμο. Η δράση της συγκεκριμένης οικολογικής οργάνωσης έχει ευαισθητοποιήσει χιλιάδες ανθρώπους και δεν χωράει συζήτηση ότι έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι για να αποκτήσουμε όλη οικολογική συνείδηση και να κάνουμε τρόπο ζωής μας την προστασία του πλανήτη και του περιβάλλοντος.
Το έργο της Greenpeace είναι σε όλους μας γνωστό και αξιέπαινο. Πολλές φορές έχουμε θαυμάσει τα μέλη της και έχουμε μείνει εκστασιασμένοι από το θάρρος που επιδεικνύουν στις διάφορες αποστολές τους ανά τον κόσμο. Η δράση της συγκεκριμένης οικολογικής οργάνωσης έχει ευαισθητοποιήσει χιλιάδες ανθρώπους και δεν χωράει συζήτηση ότι έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι για να αποκτήσουμε όλη οικολογική συνείδηση και να κάνουμε τρόπο ζωής μας την προστασία του πλανήτη και του περιβάλλοντος.
Αυτές τις μέρες
η Greenpeace
έχει αναπτύξει στη χώρα μας
ένα πρόγραμμα οικονομικής ενίσχυσης από πόρτα σε πόρτα. Κατά την ταπεινή μου
άποψη δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αυτός για να εξευρεθούν πόροι. Και το
λέω με όλη την αγάπη και την εκτίμηση που τρέφω στους ανθρώπους που αφιερώνουν τον
προσωπικό τους χρόνο για να αποτρέψουν την περαιτέρω καταστροφή του
περιβάλλοντος από τους ασυνείδητους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Δυστυχώς ζούμε
σε μια εποχή που η ελληνική οικογένεια στενάζει από τα ασήκωτα βάρη που της έχουν
φορτώσει στην πλάτη και που αδυνατεί να σηκώσει επιπλέον έστω και το παραμικρό,
ακόμα κι αν είναι για τον καλύτερο δυνατό σκοπό. Γενικότερα η πρακτική των
εράνων με την διαρκή όχληση σε διάφορες ώρες της ημέρας προκαλεί εκνευρισμό
στον κόσμο και επιφέρει το ακριβώς αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Η
μέθοδος του πόρτα-πόρτα προσθέτει ένα ακόμα βάρος στην οικογένεια, η οποία
βάλλεται καθημερινά δύο και τρεις φορές την ημέρα, από παρόμοιες "εισβολές".
Αν συνυπολογίσουμε και τις τηλεφωνικές οχλήσεις και μάλιστα κατά τις πιο
βάρβαρες ώρες, από εταιρείες κινητής τηλεφωνίας -κατ' εξοχήν-, οι οποίες
εταιρείες κινητής τηλεφωνίας δεν αρκούνται στις τηλεφωνικές οχλήσεις αλλά
προχωράνε και σε κατ' όικον επισκέψεις, από διαγνωστικά κέντρα που προσφέρουν
εξετάσεις με έκπτωση, από τη Nova
που ψάχνει απεγνωσμένα
για συνδρομητές και από τις τράπεζες που όλο και κάποια ξεχασμένη οφειλή
προσπαθούν εκβιαστικά να εκμαιεύσουν από τα ξετιναγμένα νοικοκυριά,
καταλαβαίνουμε όλοι πόσο αδόκιμη είναι η επιλογή ενός τέτοιου τρόπου εξεύρεσης
εσόδων από μία οικολογική οργάνωση.
Πέρα απ' αυτό
όμως, κάπου πάσχει και στην επιλογή προσώπων η όλη διαδικασία. Η αγένεια είναι
το κυρίαρχο στοιχείο, πράγμα λυπηρό όταν προέρχεται από έναν τόσο συμπαθητικό
στον απλό κόσμο φορέα. Ερωτήσεις του τύπου: "Πόσα βγάζετε ώστε να σας είναι
τόσο μεγάλο βάρος να δίνετε 15 ευρώ το μήνα;" ή "τι δουλειά κάνετε;"
ή σχόλια του τύπου: "Πάντως το σπιτάκι σας μια χαρά το έχετε στολισμένο"!
ή "Α, βλέπω έχετε και σκυλάκι, τον έχετε τον τρόπο σας!", όχι μόνο
είναι απαράδεκτες αλλά και ποινικά κολάσιμες. Αν δεν το έχουν πληροφορηθεί τα
στελέχη της οργάνωσης που έχουν αναλάβει τον τομέα εξεύρεσης πόρων, υπάρχουν
και τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του καθενός τα οποία προστατεύονται από τον
νόμο. Έπειτα είναι και η όλη μεθοδολογία. Ξεκινάνε να έρχονται το πρωί. Χτυπάνε
το κουδούνι και μέχρι κάποιος να φτάσει στην είσοδο για να ανοίξει έχουν
εξαφανιστεί. Επιστρέφουν πάλι σε μία με δύο ώρες και επαναλαμβάνεται το ίδιο
σκηνικό. Και τέλος, αν δεν βρίσκεται κάποιος πίσω από τη πόρτα για να τους ανοίξει
αμέσως μόλις χτυπήσουν, επιστρέφουν ξανά για τρίτη φορά κατά το απόγευμα και ξαναπαίζεται
το ίδιο έργο. Ας τους εξηγήσουν ότι ο καθένας στο σπίτι του διατηρεί το
δικαίωμα να ανοίγει σε όποιον θέλει και να αφήνει απ' έξω όποιον δεν του
γεμίζει το μάτι. Ναι, υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο. Με το να τριγυρίζουν σαν τους
μπαμπούλες έξω από την πόρτα του καθενός θα αναγκάσουν τον κόσμο να ακούει Greenpeace και να φτύνει τον κόρφο του. Αν αυτό
είναι που θέλουν εγώ πάω πάσο. Ας το συνεχίσουν.
Θα μου
αντιτείνει κανείς και πώς θα μαζέψουν χρήματα για το τόσο πολύτιμο έργο που
προσφέρουν. Πού θα τα βρούνε τα έσοδα αν ο καθένας δεν ανοίγει την πόρτα του
και όλοι κρύβονται ή τους διώχνουν; Θα σας δώσω την απάντηση με τα λόγια της κοπέλας
που ήρθε στο δικό μου σπίτι τρεις φορές μέσα σε μια μέρα. Με ρώτησε αν γνωρίζω
την Greenpeace
και όταν της απάντησα
θετικά εξεπλάγη και μου είπε με φυσικότητα ότι είμαι ο πρώτος που της λέει ότι
την γνωρίζει και σε όλη την πολυκατοικία κανείς άλλος δεν γνώριζε τι είναι και
τι ακριβώς πρεσβεύει. Μήπως εδώ βρίσκεται το σφάλμα; Μήπως η καμπάνια θα έπρεπε
να αρχίζει με μια ενημέρωση από όλα τα μέσα (δεν πρόκειται να τους στοιχίσει
δεκάρα αφού όλα τα μέσα τους προβάλουν τα σποτάκια τους αφιλοκερδώς) ώστε να
ενημερώνεται ο κόσμος και για το έργο της οργάνωσης και για τις ημέρες που θα
πραγματοποιηθεί η εξόρμηση για την εξεύρεση πόρων; Και μετά να περνάνε μία μόνο
φορά και όποιος προτίθεται να τους ενισχύσει να το κάνει. Αλλιώς να τον αφήνουν
στην ησυχία του και στα βάσανά του. Ή στο τέλος-τέλος ας επιλέξουν κάποια κεντρικά σημεία των μεγάλων πόλεων και ας τοποθετήσουν ειδικά περίπτερα με ανθρώπους της οργάνωσης επιφορτισμένους με το έργο της είσπραξης οικονομικής ενίσχυσης από όσους έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν. Και προσοχή στην επιλογή του έμψυχου δυναμικού που θα αναλάβει αυτή την τόσο λεπτή αποστολή. Σε τόσο δύσκολους καιρούς πρέπει να επιδεικνύεται μεγαλύτερη ευαισθησία στον τρόπο προσέγγισης των συνανθρώπων μας γιατί οι περισσότεροι είναι αρκούντως αρνητικά φορτισμένοι.
Κλείνω
επαναλαμβάνοντας ότι όσα γράφω δεν αποτελούν προϊόν θυμού ή προσωπικής ενόχλησης
αλλά από ανάγκη να εκφράσω τα όσα αρνητικά περιέπεσαν στην αντίληψή μου, κατά
την γνώμη μου πρώτα για την ίδια την Greenpeace και μετά για τον κόσμο που τα
εισπράττει…
