Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Επικίνδυνα παιχνίδια

Ένας αρχηγός κράτους, ένας ηγέτης, ένας τοπικός άρχοντας, πέρα και πάνω απ' όλα πρέπει να είναι ψύχραιμος και να μπορεί να διαχειρίζεται έκτακτες καταστάσεις. Αν δεν μπορεί να το κάνει αυτό δεν κάνει για ηγέτης. Πόσω μάλλον όταν ο ίδιος προκαλεί έκτακτες καταστάσεις εξ αιτίας της απώλειας της ψυχραιμίας του και του πανικού που τον καταλαμβάνει όποτε έρχεται αντιμέτωπος με τα δύσκολα.

Ο αρχηγός κράτους, ο ηγέτης, ο τοπικός άρχοντας που προκαλεί κατ' εξακολούθηση έκρυθμες καταστάσεις με την ακατανόητη συμπεριφορά του απέναντι σε κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού, του κράτους ή του δήμου που ηγείται, είναι ένας ανόητος και επικίνδυνος αρχηγός κράτους, ηγέτης, τοπικός άρχοντας.

Ο ανόητος ηγέτης που προκαλεί μεγάλες μάζες κόσμου, αν διέθετε έστω και ελάχιστα ψήγματα σοφίας θα αντιλαμβανόταν κάποια στιγμή ότι στην ουσία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να παίζει επικίνδυνα παιχνίδια μαζί τους. Επικίνδυνα παιχνίδια με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Και αν κάτι παρόμοιο το έπρατταν απλοί πολίτες, ενδεχομένως θα είχαν κατηγορηθεί για ηθική αυτουργία και υποκίνηση βιαιοπραγιών και θα κινδύνευαν με φυλάκιση. Όταν όμως πρόκειται για έναν ηγέτη, για έναν άρχοντα που ανεβαίνει στο θρόνο του και πλέριος υπεροψίας δίνει το έναυσμα να απελευθερωθούν τα λιοντάρια στην αρένα με τους μονομάχους, οι θεσμοί παύουν ως διά μαγείας να λειτουργούν.

Χτες βρέθηκα στο ΟΑΚΑ, στον αγώνα μπάσκετ της ΑΕΚ με το Ρέθυμνο. Σε έναν αγώνα-γιορτή, έτσι όπως εξελίχθηκε, με την ΑΕΚ να έχει φέρει καινούριο παίκτη, να έχει ανανεώσει με τον στυλοβάτη της και γενικά να πλανάται ένα κλίμα αισιοδοξίας και ικανοποίησης στις εξέδρες του γηπέδου.

Κι όμως, 6.000 άνθρωποι, σε κάθε διακοπή του αγώνα και ενώ ήταν γεμάτοι από το θέαμα που απολάμβαναν, δεν έχαναν την ευκαιρία να περιλαμβάνουν τον Δήμαρχο της Νέας Φιλαδέλφειας και να τον στολίζουν από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Και δεν μιλάμε για μια απλή καζούρα αλλά για συνθήματα με μπόλικο… περιεχόμενο. Ο κόσμος δεν αποδοκίμαζε απλώς αλλά απελευθέρωνε μια συμπιεσμένη οργή, η οποία δεν σας κρύβω ότι σε κάποιες στιγμές μου έφερε ανατριχίλα. Με τρόμαξε.
 
Επιτέλους σ' αυτόν τον τόπο ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Έστω για μια φορά. Καλιγούλες, Νέρωνες και Βοναπάρτες δεν χρειάζεται η χώρα μας. Όσοι αισθάνονται τέτοιοι ας πάνε από εκεί που ήρθαν. Κι αν αδυνατούν οι ίδιοι να το καταλάβουν ας αναλάβουν να τους νουθετήσουν εκείνοι που τους επέλεξαν. Οι καιροί είναι δύσκολοι και τρομερά απαιτητικοί για όλους. Μην ξεγελιούνται όσοι έχουν αρχίσει να αισθάνονται παντοδύναμοι. Υπερόπτες και αλαζόνες δεν γουστάρει αυτός ο λαός να τον κυβερνούν. Καλά θα κάνουν να χαμηλώσουν τα φρύδια τους όσοι συνηθίζουν να τα σηκώνουν όποτε του απευθύνονται. Αν σχεδιάζουν να ρίξουν τον κόσμο στην αρένα μαζί με τα λιοντάρια κι αυτοί να απολαμβάνουν το θέαμα από τον θρόνο τους, θα κάνουν ένα τρομερό λάθος που θα το πληρώσουν ακριβά. Αν επιμείνουν να προκαλούν κόλαση, να είναι σίγουροι ότι κόλαση θα λάβουν. Και θα φέρουν οι ίδιοι την ευθύνη για το πυρ το εξώτερο που θα αδειάσουν πάνω τους αυτής της γης οι κολασμένοι…