Τα... τρία μας!
Και να που
έγιναν όλα, σχεδόν, όπως τα θέλαμε. Και λέμε, σχεδόν, επειδή αν ήταν λίγο πιο
συγκεντρωμένοι οι παίκτες της ΑΕΚ θα του είχαν κάνει ακόμα μεγαλύτερο χουνέρι
του Αλέξιου. Ας είναι. Μην είμαστε και πλεονέκτες. 3 μπαλάκια μπορεί να μην
είναι ισοδύναμα με τα 5 και τα 6 που μπορούσε να βάλει χτες η ΑΕΚ αλλά δεν
παύουν να τσούζουν και να τσουρουφλίζουν. Τι δεν μας είχε πει ο απερίγραπτος
Αλέξιος τις 21 ολόκληρες μέρες που περιμέναμε να γίνει το συγκεκριμένο
παιχνίδι. Πως η Παναχαϊκή είναι καλύτερη ομάδα και γι' αυτό ο Μελισσανίδης
ανέβαλε τον αγώνα. Πως η αναβολή έγινε για να παίξει με την ΑΕΚ ο Μάνταλος. Και
τι δεν ξεστόμισε ο μεγαλόστομος μικρός το δέμας και ακόμα μικρότερος το μεγαλείο.
Αλλά και χτες, μετά την ταπείνωση της τριάρας, βρήκε να πει μόνο κακίες και να
εκτοξεύσει λάσπη και χολή ανακατεμένες με μισόλογα και υπονοούμενα που δεν
τιμούν έναν άνδρα που θέλει να προβάλλεται για εξυγιαντής του ελληνικού
ποδοσφαίρου. Ούτε την ύστατη στιγμή δεν βρήκε ένα ψήγμα μεγαλείου να παραδεχτεί
την ανωτερότητα της ΑΕΚ και να της αναγνωρίσει την δίκαιη νίκη της. Αυτό είναι
ίδιον των πολύ μικρών ανδρών. Και τελικά δεν μας διευκρίνισε, αφού η Παναχαϊκή
είναι καλύτερη ομάδα γιατί δεν το απέδειξε μέσα στο γήπεδο; Και αν παρατήρησε
προσεκτικά θα πρόσεξε ότι η ΑΕΚ κατέβηκε χωρίς τον Μάνταλο στη σύνθεσή της. Και
του έκανε το κάζο της ζωής του. Δηλαδή με τον Μάνταλο μέσα πόσα θα έπρεπε να
είχε φάει; Να μη ξεχάσουμε να σημειώσουμε και την είσοδο του τραμπούκου γαύρου,
στελέχους της Θύρας 7 του Ολυμπιακού, Πότη Τσιριμπή, που βρέθηκε όλως τυχαίως Γενικός
Αρχηγός της Παναχαϊκής (!!!), ο οποίος την έπεσε θρασύτατα στον επόπτη Βεργέτη πουλώντας
του φτηνό τσαμπουκά από εκείνον που διδάσκονται να πουλάνε τα θρασίμια των
οργανωμένων του γαύρου και μάλιστα σε μια φάση κατά την οποία δεν δόθηκε
πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ!
Στην πάντα, έρχεται ο... Γενικός αρχηγός!
Αρκετά με τα
υπόλοιπα και τις μισές μερίδες και ας ασχοληθούμε λίγο με τα αγωνιστικά. Και λέω
να αρχίσω ανάποδα, από τον προπονητή μας. Καλά το πάει ο Δέλλας, με πέντε νίκες
σε πέντε ματς και μάλιστα με τις πιο δύσκολες ομάδες της κατηγορίας και μάλιστα
τα τέσσερα από αυτά εκτός έδρας. Τι άλλο να ζητήσουμε; Κι όμως, επειδή μας μαθαίνουν
ο ίδιος ο προπονητής και οι παίκτες του να είμαστε απαιτητικοί, εγώ θα εκφράσω τις
όποιες ενστάσεις μου, φυσικά μετά από τα συγχαρητήρια που του ανήκουν για την
μέχρι τώρα πορεία της ομάδας. Σήμερα πιστεύω ότι το φοβήθηκε περισσότερο απ'
όσο έπρεπε το ματς. Τα πρώτα σημάδια αυτού του φόβου φάνηκαν μετά το 1-0, που
τράβηξε την ομάδα πίσω κι εκείνη άρχισε να αμύνεται απέναντι σε έναν σαστισμένο
αντίπαλο, τον οποίο αν τον χτυπούσε αλύπητα και διαδοχικά θα τον είχε σκοτώσει
οριστικά από το πρώτο ημίχρονο. Εν τούτοις ήρθε για μας το 2-0 και εκεί
σταθήκαμε άτυχοι στα τελευταία λεπτά του πρώτου ημιχρόνου που θα μπορούσαμε να
έχουμε κάνει το 3-0 και να τους τελειώσουμε. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Δέλλας
άλλαξε τόσες φορές το σύστημα της ομάδα που στο τέλος μπερδεύτηκαν και οι ίδιοι
οι παίκτες και δεν ήξεραν πού ακριβώς έπρεπε να παίξουν. Γιατί τέτοιο μπέρδεμα;
Σαν δείγμα πανικού φάνηκε στους απέξω. Τέλος, για πολλοστή φορά επισημαίνω ότι τόσο
ο Ανάκογλου, όσο και ο Αραβίδης, παίζουν σε εντελώς λάθος θέσεις τις οποίες δεν
μπορούν να υποστηρίξουν. Μήπως τους καίμε εκεί; Ούτε ο Ανάκογλου είναι αμυντικό
χαφ, ούτε ο Αραβίδης σέντερ φορ. Βέβαια, στο συγκεκριμένο θέμα ο Δέλλας είναι
απόλυτα δικαιολογημένος αφού συμπτωματικά αυτές οι δύο θέσεις είναι που πονάμε
και που τρέχουμε να καλύψουμε στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Συμπέρασμα; Απόκτηση άμεσα σέντερ φορ κίλερ και αμυντικού χαφ σκυλιού. Χτες αν
είναι δυνατόν.
Σιγά τα σάλια, θα γλιστρήσουμε και θα σκοτωθούμε!
Κατά τα άλλα,
ο Ανέστης με δύο τεράστιες αποκρούσεις μεγάλου τερματοφύλακα αλλά και μία
πατάτα αστείου τερματοφύλακα που στοίχησε το γκολ που δεχτήκαμε. Ο Μπακάκης
καλός αμυντικά αλλά όχι τόσο καλός επιθετικά όσο μας είχε συνηθίσει. Ο
Πεταυράκης αντίθετα, άριστος επιθετικά, κέρδισε το πέναλτι και έβγαλε τη σέντρα
στο τρίτο γκολ, αλλά αμυντικά επιβεβαιώνει όσους πιστεύουν ότι η ΑΕΚ
χρειάζεται έναν ακόμα πολύ καλό αριστερό αμυντικό που να χρησιμοποιούνται
εναλλάξ ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα. Ο Κολοβέτσιος στιβαρός αλλά
και με στιγμές έλλειψης αυτοκυριαρχίας. Ο Λαμπρόπουλος επίσης έμοιαζε κάποιες
στιγμές να ξεχνιέται αλλά σε γενικές γραμμές τα πήγε καλά. Ο Κορδέρο, παρά τα λίγα
λάθη του, υπήρξε ακούραστος και αθόρυβος εργάτης σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Ο Ανάκογλου για ένα ακόμα ματς έμοιαζε έξω από τα νερά του. Ο Πλατέλας, αν
αποκτήσει διάρκεια στο παιχνίδι του και δεν χάνεται για κάποια διαστήματα, θα
αφήσει εποχή. Το ίδιο θα έλεγα και για τον Μπαρμπόσα. Ο Αραβίδης έμοιαζε να
βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και ευτυχώς που τον έσωσε η αστείρευτη
μαχητικότητά του. Η θέση του είναι στα άκρα και εκεί πρέπει να μεταφερθεί. Ο Ντακόλ έδωσε μάχες αλλά του έλλειπε η φρεσκάδα.
Το σημαντικότερο
από το χτεσινό παιχνίδι είναι η… γνωστοποίηση που έκανε η ΑΕΚ σε όλες τις άλλες
ομάδες της κατηγορίας αλλά και σε κάποια ανήσυχα πιθηκάκια μεγαλύτερων
κατηγοριών που την παρακολουθούν με γουρλωμένα τα ματάκια τους από τον τρόμο,
ότι εκείνη είναι που κάνει κουμάντο και πως το μόνο που τους απομένει είναι να
την μπανίζουν στα μουλωχτά από αγωνιστική σε αγωνιστική και απλά να το… απολαμβάνουν…
