Τρελοί κι ωραίοι σαν ΑΕΚτζήδες

"Τους φίλους τους διαλέγουμε". Σκέφτομαι τη συγκεκριμένη ατάκα και χαμογελάω. Δεν πάει πολλή ώρα που κλείσαμε το τηλέφωνο με τον φίλο μου τον Κώστα. Τι εστί Κώστας; Να σας πω καλύτερα τι εστί ΑΕΚτζής; Ο Κώστας, λοιπόν, αποτελεί τον ορισμό του ΑΕΚτζή που -όπως λέει και το αγαπημένο μας σύνθημα, "ΑΕΚ σε χιόνια και βροχές"- δεν κωλώνει πουθενά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα Σάββατο που με πήρε με φωνή γεμάτη απόγνωση και μου είπε: "Ρε φίλε, τι ώρα παίζουμε;". Κι όταν του είπα γιατί ρωτάει, μου απάντησε ότι είναι στο ΟΑΚΑ μόνος του και δεν βλέπει ούτε ένα αυτοκίνητο, ούτε έναν ΑΕΚτζή. Δεν θα ξεχάσω, λοιπόν, τη σιωπή που ακολούθησε όταν του απάντησα ότι δεν παίζαμε Σάββατο αλλά Κυριακή. Παίζει να είναι ο μοναδικός ΑΕΚτζής που βρέθηκε μόνος του στο γήπεδο περιμένοντας να δει την ομάδα χωρίς εκείνη να παίζει! Από το άγχος του είχε πάει μια μέρα νωρίτερα!

Έτσι και τώρα, μόλις σήκωσα το τηλέφωνο με πήρε από τα μούτρα: "Ωραία τα έγραψες για την Πάτρα αλλά έχω μία ένσταση". Ρώτησα ποια ήταν αυτή και μου απάντησε: "Τι διάολο, είμαι ο μοναδικός ΑΕΚτζής που είδε να γίνεται φάουλ στον Ανέστη από τρεις παίκτες της Παναχαϊκής που πέφτουν πάνω του; Γιατί έγραψες ότι έκανε πατάτα;". Και συνέχισε ακάθεκτος: "Γράψε τα όπως θα σου τα πω. Η ΑΕΚ φέτος στο ποδόσφαιρο θα τερματίσει πρώτη και αήττητη και χωρίς ούτε μία ισοπαλία και θα κατακτήσει και το Κύπελλο Ελλάδας. Στο δε μπάσκετ θα μπει στην τετράδα, θα παίξει στα πλέι οφ και θα πάρει το πρωτάθλημα!". Προσπάθησα να ψελλίσω τις διαφωνίες μου αλλά ο Κώστας δεν άκουγε τίποτα. "Όσο για τον Ανέστη", συνέχισε, "θα είναι ο επόμενος τερματοφύλακας της Εθνικής και σε λίγα χρόνια η ΑΕΚ θα πάρει πολλά εκατομμύρια και θα τον δώσει στην Μπαρτσελόνα!".

Ξέρω, είναι υπεραισιόδοξος ο Κώστας, υπερενθουσιώδης ίσως, αλλά μου αρέσει αυτή η αισιοδοξία του. Είναι που δεν μπορώ και τη μίρλα. Με αρρωσταίνει. Περάσαμε δύσκολα χρόνια εμείς οι ΑΕΚτζήδες. Και πέτρινα και τσιμεντένια άμα λάχει. Τα είδαμε όλα. Όχι σχεδόν όλα, ΟΛΑ! Θυμάμαι τις μαύρες Δευτέρες μας να κάνουμε απολογισμό της αγωνιστικής που πέρασε και να μονολογούμε: "Μα παντού ήττες; Σε όλα τα τμήματα; Κατάρα έχουμε;". Μετά ήρθε το ευλογημένο τμήμα του χάντμπολ να μας χαρίσει κάποιες όμορφες στιγμές και να ανθίσει για λίγο πάλι το χαμόγελό μας. Ναι, αυτό το τμήμα που το έχουν αφήσει όλοι στην τύχη του να προσπαθεί να κρατηθεί με τα ψέματα χωρίς να συγκινούνται από την διαφαινόμενη διάλυσή του. Μεσολάβησε ένα κύπελλο στο ποδόσφαιρο το 2011 το οποίο καλά-καλά ούτε που μας άφησαν οι γνωστοί-άγνωστοι να το χαρούμε. Έπειτα ήρθε η πλήρης απαξίωση και στο τέλος και ο υποβιβασμός. Ζήσαμε τα πάντα μέσα στο πετσί μας. Παίξαμε στην Γ' κατηγορία. Το ήπιαμε κι αυτό το πικρό ποτήρι. Επιζήσαμε. Ανεβήκαμε φέτος στην Β' κατηγορία και τραβάμε ολοταχώς για την πλήρη επιστροφή μας του χρόνου στην Α' κατηγορία. Εκεί που βρίσκεται η φυσική μας θέση και μας περιμένει.

Τώρα πια έχουμε κάθε δικαίωμα να αισιοδοξούμε. Και να υπερβάλουμε ίσως μερικές φορές. Ναι ρε, αέρα θα περάσουμε από παντού, όλους θα τους τρελάνουμε και κύπελλο θα πάρουμε. Γιατί είμαστε ΑΕΚ ρε. Γιατί δεν κωλώνουμε πουθενά. Γιατί είμαστε αλλιώτικοι. Άλλη Εντελώς Κατάσταση. Γιατί είμαστε τρελοί κι ωραίοι σαν ΑΕΚτζήδες. Τους φίλους μας τους διαλέγουμε. Ευτυχώς!