Περήφανοι για
την ομάδα τους λένε ότι είναι οι παράγοντες της Βέροιας. Δεν ρωτάνε και τους οπαδούς
τους αν είναι το ίδιο περήφανοι; Και πού χρειαζόταν αυτή η διευκρίνιση ότι
είναι περήφανοι για την ομάδα τους; Υπονοούν κάτι; Αν νομίζουν ότι αδικήθηκαν
γιατί δεν έβγαλαν μια ανακοίνωση κατά της διαιτησίας; Τρελοί είναι; Να πάει
κόντρα ο Αρβανιτίδης στον Μαρινάκη; Όσο πήγε και ο Μπάκος με τον Καϋμενάκη του
Αστέρα Τρίπολης που τους πέρασε φέτος πριονοκορδέλα ο Σπάθας αλλά και στον τελικό
Κυπέλλου του 2012 ο Τριτσώνης. Κο κο κο το λένε. Τώρα που είναι έτοιμος να
πάρει και τον Μπεν ο Μαρινάκης; Ή μήπως λένε ότι είναι περήφανοι για να μη τους
την πέσουν οι οπαδοί τους και του κατηγορήσουν πως το έδωσαν το παιχνίδι στον
χοντρό;
Πάντως οι
περισσότεροι παίκτες της Βέροιας έπαιξαν καλά και παθιασμένα. Αλλά να πηγαίνει
κάποιος και να λέει μαλάκα τον διαιτητή ή ό,τι άλλο του κατέβει ή να τον
χειροκροτάει ειρωνικά, δεν το λες και σοφή ενέργεια όταν επιθυμεί με πάθος να
κερδίσει η ομάδα του. Δεν την αφήνει έτσι εύκολα ένας έξυπνος ποδοσφαιριστής
την ομάδα του με δέκα παίκτες, για να έρθει ένας ακόμα πιο έξυπνος λίγο
αργότερα και να την αφήσει με εννέα παίκτες. Αυτά δεν είναι λάθη που τα φέρνει
ο εκνευρισμός αλλά κατά συρροή εγκλήματα. Αν δεν μπορεί κανείς να συγκρατεί τα
νεύρα του δεν κάνει για ποδοσφαιριστής και μάλλον θα πρέπει να το αφήσει το
άθλημα και να στραφεί προς το μποξ. Μη τα ρίχνουμε όλα στον εκνευρισμό της στιγμής.
Όχι ότι αν έμενε με έντεκα η Βέροια θα κέρδιζε. Κάθε άλλο. Πάλι ο Ολυμπιακός θα
το έπαιρνε το παιχνίδι κι ας μη βλεπόταν για άλλη μια φορά. Απλά υπάρχει
τεράστια διαφορά ποιότητας στο υλικό των δύο ομάδων. Και όταν μια ομάδα
διαθέτει πολλούς ποιοτικούς παίκτες, θα βρεθεί ένας να την ξεκλειδώσει ακόμα
και στην πιο άσχημη μέρα της και να την οδηγήσει στη νίκη.
Κι άντε να
υποθέσουμε ότι ο διαιτητής έχει κακή πρόθεση και τον βλέπεις από την πρώτη
κίτρινη που σου δείχνει. Που σημαίνει ότι ψυλλιάζεσαι πως κάτι δεν πάει καλά,
είναι δυνατόν να πας κατά πάνω του στο καπάκι και να τον πεις μαλάκα; Δεν
καταλαβαίνεις ότι του δίνεις το άλλοθι που έψαχνε και την ευκαιρία να σου
αποψιλώσει την ομάδα; Λογικά οι προπονητές θα έπρεπε να διδάσκουν τους ποδοσφαιριστές
τους πώς να προφυλάσσουν τον εαυτό τους και την ομάδα τους από προκλητικούς
διαιτητές ή προκλητικούς αντιπάλους που σκοπό έχουν να τους εκνευρίσουν για να τους
πετάξουν έξω. Στην προκειμένη περίπτωση οι απόψεις διίστανται. Ο παίκτης λέει
ότι του είπε: "όχι ρε μαλάκα κίτρινη από την πρώτη φάση". Άλλοι λένε
ότι είπε: "καλά, είσαι μαλάκας; τι δίνεις;". Να πιστέψουμε τον
ποδοσφαιριστή; Να τον πιστέψουμε, αν και πάνω στον εκνευρισμό του κανείς δεν
είναι σίγουρος για το τι ακριβώς μπορεί να έχει πει. Και λοιπόν; Σημασία έχει
πώς το εξέλαβε ο διαιτητής και πώς αντέδρασε. Ο κανονισμός είναι ξεκάθαρος και
τον καλύπτει αν αποβάλλει παίκτη για εξύβριση.
"Αν πήγαινε έτσι", αντικρούει ο ποδοσφαιριστής, "κάθε
φορά που θα ακουγόταν η λέξη μαλάκας να αποβάλλεται και ένας παίκτης, οι ομάδες
θα τελείωναν τα παιχνίδια με τέσσερις παίκτες η κάθε μία". Κι αν ο
διαιτητής βγει και δηλώσει ότι του είπε: "άντε γαμήσου βρε μαλάκα μη σε
πιάσω στα χέρια μου και σε πηδήξω", ποιος θα πρέπει να πιστέψει ποιον;
Μήπως μια λύση θα ήταν να εφοδιάσουμε τους διαιτητές με μαγνητοφωνάκια για να
καταγράφονται οι συνομιλίες τους με τους παίκτες; Μήπως πρέπει να τους φοράμε
φορητές κάμερες στερεωμένες στο στήθος τους; Και κανένα κομπιούτερ να το
σέρνουν με ροδάκια έτσι όπως τρέχουν δεν θα ήταν άσχημο. Τέρμα η πλάκα. Για να
αποφεύγονται όλα αυτά ο παίκτης πρέπει να μάθει να το βουλώνει για να μη δίνει
δικαιώματα. Στο εξωτερικό το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Ένας είναι ο
διαιτητής και εκείνος παίρνει τις αποφάσεις. Σου αρέσουν δεν σου αρέσουν μεγάλε
εσύ είσαι υποχρεωμένος να σκάσεις. Να γυρίσεις την πλάτη και να φύγεις. Αν κάθε
φορά που σου δείχνει κάρτα ή που σφυρίζει φάουλ εις βάρος σου ανοίγεις διάλογο
μαζί του, είναι επόμενο ότι θα έρθει η στιγμή που θα την πατήσεις. Αλλιώς δεν
θα έλεγαν άρχοντα του αγώνα τον διαιτητή αλλά εσένα…
