Προς διεθνή
απομόνωση φαίνεται ότι πηγαίνει η Ελλάδα, αφού μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί
ούτε ένας επίσημος σύμμαχος να στηρίξει τα αιτήματά της ελληνικής κυβέρνησης στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την άλλη οι πιέσεις που ασκούνται από διάφορες πλευρές
αυξάνονται και έχει αρχίσει να γίνεται έντονα αντιληπτό από όλα τα μέλη της κυβέρνησης
ότι υπάρχουν μπροστά τους μόνο δυο δρόμοι.
Ο ένας είναι
η παραίτηση από κάθε απαίτηση προς τους εταίρους μας για οποιασδήποτε μορφής
ελάφρυνση ή επιμήκυνση του χρέους μας και άρα η πλήρης αποδοχή του μνημονίου
και των επαχθέστατων μέτρων που κουβαλάει μαζί του, καθώς και η απόσυρση του
αιτήματος για διακοπή της εποπτείας του προγράμματος από την τρόικα.
Αυτό φυσικά
θα σημάνει την πλήρη απαξίωση της κυβέρνησης από τον ελληνικό λαό, αφού όλες οι
προεκλογικές δεσμεύσεις της θα πέσουν στο κενό και θα αποδειχτεί ανακόλουθη και
υποταγμένη στους δανειστές μας.
Υπάρχουν και
οι πολιτικοί ελιγμοί, θα πουν κάποιοι. Δηλαδή να αποδεχτούν την πλήρη εφαρμογή
του ήδη συμφωνηθέντος προγράμματος, άντε με καμιά μικρή υποχώρηση από πλευράς των
δανειστών μας, όπως να συναντά η κυβέρνηση την τρόικα στις Βρυξέλλες και όχι
στην Αθήνα. Και να δεσμευτούν ότι όταν τελειώσει αυτό το πρόγραμμα, θα επανεξετάσουν
την κατάσταση και θα στραφούν σε κάποιο άλλο που θα περιέχει ελαστικότερους
όρους. Παραμύθι όμως που δεν θα το καταπιούν αμάσητο πολλοί και κυρίως δεν
ξέρουμε πώς θα το δεχτεί ο Καμμένος. Αν το καταπιεί κι αυτός θα πει ότι η
υπουργική καρέκλα προκαλεί θανατηφόρα εξάρτηση και δεν σκοπεύει να την αποχωριστεί
με τόση ευκολία. Οι μόνοι που θα το κάνουν γαργάρα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και
θα στηρίξουν την κυβέρνηση, θα είναι οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, τρόμαξαν
να δουν το κόμμα τους να γίνεται κυβέρνηση και δεν θα άντεχαν να το δουν να
εγκαταλείπει τόσο άδοξα την εξουσία.
Η δεύτερη
λύση είναι μια αξιοπρεπής και ηρωική έξοδος από την εξουσία, μέσω μιας τεχνητής
ρήξης με τους Ανεξάρτητους Έλληνες που θα αποσύρουν τη στήριξη και την
εμπιστοσύνη τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, κάτι τέτοιο αναμένεται να συμβεί και
χωρίς να απαιτηθεί τεχνητή ρήξη, επειδή ο Πάνος Καμμένος, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεχτεί
το μνημόνιο, θα θέσει έτσι κι αλλιώς θέμα κλονισμού της εμπιστοσύνης του
κόμματός του προς το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα υποστούν
ανεπανόρθωτη ζημιά αν συμφωνήσουν να αποδεχθούν το μνημόνιο.
Αυτά πάντα υπό φυσιολογικές συνθήκες και σαν φυσιολογική αντίδραση όλων εκείνων που έσκιζαν τα ρούχα τους για τις αντιμνημονιακές τους πεποιθήσεις. Επειδή όμως μιλάμε για Έλληνες πολιτικούς, που παθαίνουν στερητικό σύνδρομο μόλις τους τραβήξεις τις καρέκλες, τίποτα δεν πρέπει να αποκλειστεί και για όλα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.
Αυτά πάντα υπό φυσιολογικές συνθήκες και σαν φυσιολογική αντίδραση όλων εκείνων που έσκιζαν τα ρούχα τους για τις αντιμνημονιακές τους πεποιθήσεις. Επειδή όμως μιλάμε για Έλληνες πολιτικούς, που παθαίνουν στερητικό σύνδρομο μόλις τους τραβήξεις τις καρέκλες, τίποτα δεν πρέπει να αποκλειστεί και για όλα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.
Περίπτωση πάντως
να επιλέξει η κυβέρνηση την πλήρη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την έξοδο της
χώρας από το ευρώ, δεν φαίνεται να υπάρχει, διότι κάτι τέτοιο θα αποτελέσει
μεγάλο ρίσκο για τη χώρα αλλά και για εκείνους που θα αποφασίσουν να προβούν σε
μια τέτοια μονομερή ενέργεια. Χρόνος δεν κερδίζεται έτσι κι αλλιώς από πουθενά,
άρα είμαστε πολύ κοντά στο φινάλε του έργου το οποίο μάλλον αναμένεται να είναι
δραματικό.
Πώς και πότε θα εξελιχθούν όλα αυτά; Πολύ γρήγορα. Γι' αυτό πιέζουν και
οι Ευρωπαίοι. Ίσως υπάρξει ζήτημα ακόμα και κατά τη διάρκεια των προγραμματικών
δηλώσεων της κυβέρνησης στη Βουλή οπότε και θα καταστεί τρομερά ρευστή η
υπόθεση χορήγησης ψήφου εμπιστοσύνης σε μια παράταξη που αδυνατεί να τηρήσει τις
δεσμεύσεις της και το συμβόλαιο που υπέγραψε το βράδυ της 25ης
Ιανουαρίου με τον ελληνικό λαό…
