Σκεφτόμουν, αν αυτές οι συγκεντρώσεις που διοργανώθηκαν από το πουθενά σήμερα σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, γίνονταν πιο μαζικές, αν μετατρέπονταν σε ένα ποτάμι οργής του ελληνικού λαού, χωρίς κομματικές σημαίες, λάβαρα και άλλα χαρακτηριστικά, παρά μόνο με ελληνικές σημαίες στα χέρια και αν συμμετείχαν σ' αυτές σύσσωμες οι πολιτικές δυνάμεις του ελληνικού κοινοβουλίου, τι αντίκτυπο θα είχε σε παγκόσμια κλίμακα μια τέτοια συσπείρωση; Ποιο μήνυμα θα στέλναμε σε όλους εκείνους που μας μετράνε για μια διαλυμένη χώρα, χωρισμένη σε αντίπαλα στρατόπεδα και που ανάμεσά μας πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλοί που επιθυμούν τα μνημόνια και την τρόικα πάνω από το κεφάλι τους φτάνει να έχουν την ησυχία τους; Πώς θα τους φαινόταν αν διαψεύδαμε την πεποίθησή τους πως ο ελληνικός λαός προτιμάει να του έχουν βάλει το κεφάλι στην λαιμητόμο με αντάλλαγμα την ψευδαίσθηση που του πουλάνε ότι σύντομα θα έρθουν πάλι μέρες ανάπτυξης και ευημερίας; Πόσο εμφατικά θα τους δίναμε να καταλάβουν ότι δεν έχουμε ξεχάσει ούτε έναν από τις χιλιάδες των Ελλήνων που αυτοκτόνησαν κάτω από το πιεστικό βάρος της μπότας τους που την έχουν εδώ και μια πενταετία χώσει στον λαιμό μας; Πώς θα τους καθόταν αν τους κάναμε γνωστό ότι δεν βγάζουμε από το μυαλό μας στιγμή ούτε έναν από τις χιλιάδες που έχουν εισαχθεί στα νοσοκομεία με περιστατικά καρκίνων, καρδιοπαθειών και εγκεφαλικών επεισοδίων εξ αιτίας της ανάλγητης πολιτικής τους τακτικής; Πώς θα το έπαιρναν αν τους γνωστοποιούσαμε ότι δεν γίνεται να μην έρχονται κάθε στιγμή στο μυαλό μας οι χιλιάδες που βρίσκονται στη φυλακή για τα αβάσταχτα χρέη που συσσώρευσαν στο κεφάλι τους αυτοί οι φωστήρες που νομίζουν ότι έτσι θα σώσουν την Ευρώπη; Τι θα σκέφτονταν αν τους δείχναμε ότι δεν πάψαμε να πονάμε για τους συμπολίτες μας που έχασαν τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους, τις δουλειές τους, την αξιοπρέπειά τους, που δεν έχουν να φάνε και καταφεύγουν στα συσσίτια της εκκλησίας και των δήμων; Τι σκατά λαός έχουμε γίνει να μη μπορούμε να μαζευτούμε δύο και τρία εκατομμύρια άνθρωποι και όλοι οι πολιτικοί ενωμένοι σε μια κοινή συγκέντρωση, την ίδια μέρα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, που θα κλονίσει ακόμα και τους πιο ανάλγητους πολέμιούς μας; Ας αφήσουμε στην άκρη για μια φορά τα κομματικά μας πιστεύω και ας παρασύρουμε και τους αρχηγούς των κομμάτων να κάνουν το ίδιο. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να μας πάρουν σοβαρά υπόψη τα αιμοβόρα σαρκοφάγα που έχουν μυριστεί το αίμα μας και καραδοκούν να πέσουμε κάτω από την πείνα και την εξαθλίωση για να μας κατασπαράξουν…
