Το μεγάλο
θέμα είναι αυτό: Είναι αδύνατον να πέσεις στον λάκκο με τα φίδια και να
προσπαθήσεις να τα γητέψεις με τον μαγικό αυλό σου. Το κατάλαβαν καλά αυτό στην
κυβέρνηση όταν γύρισαν γεμάτοι δαγκωματιές σε όλο τους το σώμα. Ακόμα κι
εκείνοι που τους παραμύθιαζαν ότι βλέπουν με συμπάθεια τις προσπάθειές τους,
γύρισαν και τους δάγκωσαν πρώτοι. Και πώς να μη γίνει έτσι. Όταν πας και λες
στον άλλο που βάζει το χέρι στην τσέπη και σε δανείζει ότι εσύ θα δώσεις
μεγαλύτερους μισθούς στον λαό σου από εκείνους που δίνει ο δανειστής σου στον
δικό του λαό, τότε τι μπορείς να περιμένεις; Κι όχι μόνο από τον ίδιο μα και
από τον λαό του που θα αγανακτήσει και θα στραφεί εναντίον του και εναντίον σου.
Τη λαϊκή ετυμηγορία δεν επικαλούνται οι δικοί μας; Κι οι άλλοι χάρη σε μια
λαϊκή ετυμηγορία, του δικού τους λαού, βρίσκονται απέναντί μας και μας δαγκώνουν
στον λαιμό, ζητώντας πίσω τα δανεικά που μας έδωσαν.
Πολλοί
στέκονται στο ύφος και στη συμπεριφορά των Ελλήνων υπουργών απέναντι στους ομότιμούς
τους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί ο Βαρουφάκης, λένε, πήγε με τα πουκάμισα έξω
και χωρίς γραβάτα, να συνομιλήσει και να διαπραγματευτεί εξ ονόματος του
ελληνικού λαού; Κάποιοι ένιωσαν ότι τους υποτιμά αυτή η εκπροσώπηση. Λες και το
θέμα μας δεν είναι το αποτέλεσμα αλλά η παρουσία. Αν πετύχαινε μια καλύτερη
συμφωνία ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, θα τους δυσαρεστούσε ότι την πέτυχε με
μη ευπρεπή ενδυμασία; Βρε ας πήγαινε και με μαγιό και βατραχοπέδιλα αν ήταν να επιστρέψει
με λίγη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Αυτό είναι που θα έπρεπε να μας νοιάζει.
Όσο για το στυλάκι του, ίσως και να ήταν το απαιτούμενο κι ας διατυπώνουν
πολλοί τις αντιρρήσεις τους. Και μόνο ο εκνευρισμός που προκάλεσε στον Σόιμπλε
μαρτυρά ότι ο Έλληνας υπουργός κινήθηκε προς τη σωστή κατεύθυνση.
Και τώρα,
αναρωτιόμαστε όλοι, γύρισαν ηττημένοι μετά από τόσο κουρνιαχτό που ξεσήκωσαν; Ας
μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Πολλά από αυτά που ξέραμε δεν πρόκειται ασφαλώς
να αλλάξουν. Υπάρχουν όμως επί μέρους ζητήματα που καλλιεργούνται βάσιμες ελπίδες ότι
θα βελτιωθούν. Κανείς δεν πανηγυρίζει για τις υπαναχωρήσεις που έγιναν. Η "τρόικα"
που έγινε "θεσμοί" ή το "μνημόνιο" που έγινε
"πρόγραμμα", η "γέφυρα" του τετραμήνου και άλλα συναφή, ασφαλώς και δεν
προϊδεάζουν για κάτι διαφορετικό από εκείνα που είχαμε νιώσει στο πετσί μας την
τελευταία πενταετία. Όμως εδώ είχαμε να κάνουμε με μια καλοστημένη παγίδα. Λέτε
να μην είχαν προβλέψει οι δανειστές μας την πιθανότητα ο ελληνικός λαός να
ξεπερνούσε τα όριά του και να ανέβαζε στην εξουσία μια νέα δύναμη που να του εγγυόταν
ότι τουλάχιστον θα πάλευε για να αλλάξει προς το καλύτερο την αρρωστημένη
κατάσταση που επικρατούσε; Φυσικά και το είχαν προβλέψει και είχαν οργανωθεί
για να το αντιμετωπίσουν.
Εκείνο που
χρειάζεται να αντιληφθούν όλοι είναι ότι δεν εξελέγη από τον ελληνικό λαό μια
παράταξη και ένας αρχηγός για να αρχίσει να κυνηγάει ανεμόμυλους και να
κραδαίνει το κοντάρι του απέναντι στους ανέμους. Απαιτούνται ορθή σκέψη και
πάρα πολύ προσεκτικοί χειρισμοί για να μπορέσει να ξεφύγει κανείς από μια τόσο
έξυπνα σχεδιασμένη δαγκάνα. Σαν χώρα υπήρξαμε το μικρό και ανυπεράσπιστο ελάφι
που έτρεχε ανέμελο κατά πάνω της χωρίς να λογαριάζει τους κινδύνους που
καραδοκούσαν. Και όπως ήταν λογικό πιάστηκε στα δόντια της. Διάθεση από κανέναν
να βοηθήσει για να βγούμε από αυτή την παγίδα δεν υπήρξε ποτέ ούτε και
πρόκειται να υπάρξει. Ό,τι μπορέσουμε να κάνουμε θα το καταφέρουμε μόνοι μας. Όμως
χρειάζεται στρατηγική και όχι ηρωικά γιούργια και επιθέσεις στο πουθενά. Ο
Σόιμπλε εξέφρασε τους φόβους και τις ανησυχίες του ότι η προσέγγιση των Ελλήνων
και οι προθέσεις τους απέναντι στους εταίρους τους, του θυμίζουν Δούρειο Ίππο.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την διορατικότητα του Γερμανού υπουργού
Οικονομικών.
Τέσσερις
κρίσιμοι μήνες μας περιμένουν μέχρι τον Ιούνιο. Πόσα μπορούν να γίνουν σε ένα
τέτοιο χρονικό διάστημα; Εξαρτάται. Αν υπάρχει η διάθεση και η
αποφασιστικότητα, αν έχει γίνει ο σωστός σχεδιασμός, πολλά μπορούν να συμβούν.
Σίγουρα όμως μέχρι τότε πρέπει να κρατηθούμε σαν λαός μακριά από την εσωστρέφεια.
Μη τους δίνουμε μόνοι μας την πάσα να μας βάλουν γκολ τα συνεταιράκια μας. Ας κάνουμε
λίγη υπομονή και ας περιμένουμε. Ας κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και όχι εκ
των κραυγών και ψιθύρων που ολοένα και θα αυξάνονται. Είναι ένας αποτελεσματικός
μηχανισμός κι αυτός για να καμφθεί το ηθικό εκείνων που αντιστέκονται και που
παλεύουν με τα σκοτάδια για να μπορέσουν να ξαναβγούν στο φως. Αλλά εμείς
έχουμε ψηθεί απέναντι σε παρόμοιες τακτικές και δεν μασάμε πια. Οι πάντες
κρίνονται στην ώρα τους και αφού εξαντλήσουν τον χρόνο που τους αναλογεί και τα
όπλα που διαθέτει το οπλοστάσιό τους…
