Θυμάμαι τη
φασαρία που είχε ξεσηκώσει η αγαπημένη συνήθεια του Ίσμαελ Μπλάνκο, μετά από
κάθε γκολ που πετύχαινε, να φοράει τη μάσκα του Ζορρό και να πανηγυρίζει. Ένα
απίστευτο κλου που ξεσήκωνε τους θεατές και έδινε το κάτι παραπάνω που περίμενε
ο κόσμος για να εκτονωθεί. Δυστυχώς, οι άμεμπτοι κουμανταδόροι του ελληνικού
ποδοσφαίρου είχαν φροντίσει ώστε παρόμοιες ενέργειες να εμπίπτουν στις διατάξεις
περί διακωμώδησης του αθλήματος (τρομάρα μας) και να τιμωρούνται με κίτρινη
κάρτα από τους διαιτητές. Το αδαμάντινο ελληνικό ποδόσφαιρο κινδύνευε σοβαρά να
διακωμωδηθεί από τη μάσκα του Ζορρό, τη στιγμή που είχε ήδη γελοιοποιηθεί ανά
την υφήλιο από τις ομορφιές που καθημερινά έβγαιναν στο φως της δημοσιότητας
και όλος ο κόσμος ασχολούνταν με τα χάλια μας. Κι έτσι, ευτυχώς που επενέβησαν
έγκαιρα οι ποδοσφαιροπατέρες μας και έσωσαν την αξιοπιστία του ποδοσφαίρου μας τιμωρώντας
τον Μπλάνκο για το θράσος του να προβεί σε μια τόσο ανίερη πράξη. Κανείς δεν τους
είπε ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα μονοδιάστατο άθλημα και κάθε τι που μπορεί
να δημιουργήσει τέρψη στους θεατές και να τους ξεσηκώσει θα έπρεπε να το
αγκαλιάζουν και να το υιοθετούν. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η απαξίωση του
αθλήματος μέσα από τις παραβατικές πράξεις εκείνων που το έθεσαν υπό τον έλεγχό
τους το οδήγησαν σε μια μαθηματικά φθίνουσα πορεία που είχε σαν αποτέλεσμα να
αδειάσουν τα γήπεδα.
Βέβαια,
υπάρχει σχετική διάταξη και από την ΟΥΕΦΑ, που αναφέρεται στην διακωμώδηση του
ποδοσφαίρου, όμως με τον συγκεκριμένο όρο χαρακτηρίζονται περισσότερο ενέργειες
όπως η απροθυμία μιας ομάδας να επιτεθεί εναντίον της άλλης ή σκηνές όπου
πέφτουν κάτω ποδοσφαιριστές χωρίς να κουνιούνται προκειμένου να πετύχουν τη
διακοπή ενός ματς. Διακωμώδηση από την πλευρά ενός ποδοσφαιριστή που θα κάνει
κάτι αστείο και θα γελάσει ο θεατής, χωρίς να προσβάλει αντιπάλους ή διαιτητές ή
να προκαλέσει τους φιλάθλους της αντιπάλου ομάδας, είναι πια στην κρίση των
διαιτητών αν θα τους τιμωρήσουν ή αν θα αδιαφορήσουν για τέτοιες άνευ σημασίας και
στοιχείων πρόκλησης συμπεριφορές. Αφορμή μου έδωσε για όλα αυτά το στιγμιότυπο
του 72' στον χτεσινό αγώνα μεταξύ Ντόρτμουντ και Σάλκε όπου ο Ομπαμεγιάνγκ ανοίγει το σκορ και αμέσως μετά
μαζί με τον Ρόις βγάζουν κάτω από τη φανέλα τους και φοράνε τις μάσκες του Μπάτμαν
και του Ρόμπιν. Χωρίς φυσικά να τους τιμωρήσει κανείς γι' αυτή την ενέργεια που
ξεσήκωσε όλο το γήπεδο. Ίσως γιατί οι Γερμανοί δεν είναι τόσο μυρωδιάδες όσο οι
δικοί μας. Ο
Γκαμπονέζος πλάγιος επιθετικός της Ντόρτμουντ συνηθίζει να φοράει μάσκες κατά τους
πανηγυρισμούς του, όπως κατά τη νίκη επί της Μπάγερν, όπου μόλις σκόραρε φόρεσε
τη μάσκα του Σπάιντερμαν και χόρεψε μαζί με τους συμπαίκτες του τον χορό της ευτυχίας.
Ένας ακόμα γνωστός ποδοσφαιριστής που συνηθίζει κάτι παρόμοιο είναι και
ο διεθνής επιθετικός από τον Ισημερινό Ιβάν Καβιέδες, που και αυτός είχε στη
μασκοφόρο επιλογή του τον ίδιο ήρωα των κόμικ. Τον Σπάιντερμαν.
Ο άνθρωπος
αράχνη ήταν η επιλογή αλλά και το παρατσούκλι του Γιόνα Γκουτιέρεζ όταν
αγωνιζόταν στη Μαγιόρκα και οι σχετικοί πανηγυρισμοί του έχουν επίσης
μείνει στην Ιστορία. Την ίδια αμφίεση, αυτή του Σπάιντερμαν, προτιμούσε και ο
γκολκίπερ της Σεντ Ετιέν στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας Ζερεμί Ζανό. Ο
Φακούντο Σάβα που ως επιθετικός της Φούλαμ στο παρελθόν είχε φορέσει μία του Ζορρό
αν και η χρωματική απόχρωση διέφερε από την ολόμαυρη του γνωστού ήρωα.
Από τις
πιο αστείες υπήρξε η μάσκα που φορούσε κατά καιρούς ο πρώην γκολκίπερ της
Λίβερπουλ Μπρους Γκρόμπελααρ.
Μέχρι και ο Νεϊμάρ φόρεσε μάσκα μέσα στον
αγωνιστικό χώρο, μόνο που εκείνος προτίμησε μία που απεικόνιζε τον… εαυτό του.
