Εδώ και
μέρες, τα οργανωμένα λογιστήρια των μεγαλοκαρχαριών εργάζονται πυρετωδώς ώστε
να παρουσιαστούν πανέτοιμα σε πιθανούς φορολογικούς ελέγχους που αναμένεται να
ξεκινήσουν τα επιτελεία των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, έπειτα από
εντολή της νέας κυβέρνησης. Η σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο είναι μονόδρομος
για να παταχθεί η φοροδιαφυγή και να βρεθούν έσοδα για το κράτος. Και ναι μεν
αυτή τη φορά υπάρχει η θέληση να αποδοθεί φορολογική δικαιοσύνη και να πάψουν
οι μικροί να επωμίζονται όλο το βάρος στις πλάτες τους, όμως υπάρχουν και
αστοχίες που αποδίδονται περισσότερο στην απειρία των προσώπων που στελεχώνουν
την κυβέρνηση.
Να
σημειώσουμε ότι οι μεγαλοκαρχαρίες δεν αναθέτουν τα λογιστήριά τους σε τίποτα άπειρους
λογιστάκους που μόλις αποφοίτησαν από την ΑΣΟΕ, αλλά διαθέτουν στελέχη που
έχουν διατελέσει κατά το παρελθόν σε υψηλές θέσεις του κρατικού μηχανισμού.
Πρώην διευθυντές εφοριών, πρώην γραμματείς υπουργείων όπως το Οικονομικών, το
Οικονομίας, το Εμπορίου, το Ανάπτυξης, το Ναυτιλίας. Δεν βάζουν αυτοί τυχαίους
ανθρώπους να τους τακτοποιούν τα λογιστικά τους. Συνεπώς όσοι θα πάνε να τους ελέγξουν
θα πέσουν πάνω σε πρώην συναδέλφους τους, οι οποίοι γνωρίζουν όλους τους μηχανισμούς
και τα παράθυρα μέσα από τα οποία μπορούν να φοροδιαφύγουν και είναι σε θέση να
ελιχθούν απέναντι σε οποιαδήποτε κακοτοπιά. Μόνο εύκολο δεν θα είναι σ' αυτόν
τον τομέα το έργο της κυβέρνησης.
Και πού
βρίσκονται οι αστοχίες; Κυρίως στο γεγονός της έλλειψης αιφνιδιασμού. Όταν
αποφασίσεις να συγκρουστείς με τα μεγαθήρια δεν τα προειδοποιείς για τις προθέσεις
σου αλλά τα αιφνιδιάζεις. Από τη μέρα που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση, όπου βρεθούν
κι όπου σταθούν οι υπουργοί της, δηλώνουν τις προθέσεις τους να επιτεθούν κατά της
μεγάλης φοροδιαφυγής που προέρχεται από το μεγάλο κεφάλαιο. Ακόμα και στους δανειστές
μας αυτό διεμήνυσαν όταν ρωτήθηκαν πού θα βρουν λεφτά για να ελαφρύνουν τον
ελληνικό λαό. Λογικό είναι, λοιπόν, το μεγάλο κεφάλαιο να οργανώσει την άμυνά
του για να μην πιαστεί απροετοίμαστο. Άλλωστε, τόσα χρόνια τώρα, έχουν βρει τον
τρόπο να βγαίνουν αλώβητοι από κάθε έλεγχο και να φτάνουν σε σημείο μάλιστα να
παρουσιάζουν ισοσκελισμένους ισολογισμούς ή ακόμα να εμφανίζουν παθητικό και να
παίρνουν μέχρι και επιστροφές φόρων! Τώρα τι περιμένει η κυβέρνηση να αλλάξει
και με ποιον τρόπο;
Το μόνο σίγουρο
είναι ότι, αν σκοπεύουν να σφίξουν τα λουριά στην αγορά και στις μικρομεσαίες
επιχειρήσεις, με ασφυκτικούς ελέγχους, εξοντωτικά πρόστιμα και κλίμα φοβίας, θα
πετύχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Η οικονομία μας αυτές τις τακτικές πληρώνει
και έχει φτάσει σε καθεστώς ασφυξίας, με τα μαγαζιά να κλείνουν το ένα πίσω από
το άλλο και τις μικροεπιχειρήσεις που απασχολούν ελάχιστα άτομα να βάζουν
διαρκώς λουκέτο και να αφήνουν ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους στον
δρόμο. Πέρα από τους φτωχούς, που έχουν ξεπεράσει το 25% του πληθυσμού,
στραγγαλίστηκε και η μεσαία τάξη, η οποία μπορούσε να εξασφαλίσει δουλειά σε
μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Για να επαναλειτουργήσουν όλα αυτά χρειάζεται να
δομηθούν τα πάντα από την αρχή. Κυρίως να υπάρξει ένα δίκαιο και σταθερό
φορολογικό σύστημα που δεν θα αλλάζει από χρόνο σε χρόνο, ώστε να καλλιεργηθεί
ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ επιχειρήσεων και κράτους καθώς και μεταξύ καταναλωτών
και επιχειρήσεων, για να γυρίσουν πάλι τα γρανάζια και να πάρει εμπρός η μηχανή
της εθνικής μας οικονομίας. Ένα τέτοιο φορολογικό σύστημα άλλωστε θα
προσελκύσει και ξένους επενδυτές, αφού τώρα όλοι επικαλούνται την ανασφάλεια
που τους δημιουργούν οι συνεχείς αλλαγές στο φορολογικό μας σύστημα, γεγονός
που δεν τους επιτρέπει να ξέρουν από τον ένα χρόνο τι πρόκειται να ισχύσει τον
επόμενο. Σιγουριά ζητάνε οι ξένοι για να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα και
όχι πολιτικούς που καραδοκούν κάθε χρόνο να τους κάνουν την έκπληξη με ένα
διαφορετικό φορολογικό νομοσχέδιο στο χέρι.
Βλακείες και
πειράματα άσχετων και επικίνδυνων ανθρώπων πρέπει να μπουν στο περιθώριο. Να
καταργηθεί άμεσα το μέτρο της συλλογής αποδείξεων που ξεκίνησε με την
κουτοπονηριά εκείνου που το σκέφτηκε ότι θα μετατρέψει σε φοροελεγκτές όλους τους
καταναλωτές και τελικά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Ο καθένας να
διαπραγματεύεται με το κατάστημα για καλύτερη τιμή στην περίπτωση που δεν του
κόψει απόδειξη! Να επανέλθει όσο το δυνατόν γρηγορότερα το αφορολόγητο των
12.000 ευρώ και να μειωθούν οι συντελεστές φορολόγησης στο 15% μέχρι το ποσό
των 50.000 ευρώ εισοδήματος και από εκεί και πάνω κλιμακωτά μέχρι το 25% που
πρέπει να αποτελέσει την ανώτερη κατηγορία. Το δυστύχημα θα είναι να
επικαλεστεί η κυβέρνηση την αδυναμία της να εφαρμόσει αυτές τις διορθωτικές
κινήσεις από φέτος, επειδή έχει ψηφιστεί ήδη το φετινό φορολογικό νομοσχέδιο
από την προηγούμενη κυβέρνηση και δεν προλαβαίνει να το αλλάξει, οπότε θα πάνε
οι διορθωτικές κινήσεις για του χρόνου. Εδώ κατάργησε το μνημόνιο μέσα σε ένα
βράδυ και αρνήθηκε να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης με τους
δανειστές μας και δεν μπορεί να αλλάξει το φορολογικό νομοσχέδιο ή έστω να
προσθέσει τροποποιητικές διατάξεις; Ο κόσμος έξω πέφτει κάτω σαν τα κοτόπουλα.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια δυστυχώς. Κι αυτό είναι το αδύνατο σημείο γι' αυτή
την κυβέρνηση. Ότι -αν και την δικαιούται- δεν μπορεί να ελπίζει σε περίοδο χάρητος
ή ανοχής από την πλευρά του ελληνικού λαού. Όχι γιατί δεν θέλει να της την
δώσει αλλά γιατί δεν θα αντέξει μέχρι του χρόνου να περιμένει. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά σ' αυτή την κυβέρνηση έχουν
στηρίξει οι εξαθλιωμένοι αυτού του τόπου την τελευταία τους ελπίδα. Δεν την παίρνει να το
γυρίσει κι αυτή στο τσάμικο και αντί να φορολογήσει τον πλούτο, όπως έλεγε, να μας
πει ότι εννοούσε τον σκύλο του Μίκυ Μάους!
